kristien van hee
straks, vrydag, 1 maart, in de dinsdagclub op vrydag - - in de wommel
donderdag 29 februari 2024
@ the movies
vikings
dit is zoals slechte stuff uit tilburg - maar toch wél er joints van blyven rollen tot alles op is (voor jonge lezers voor wie ik een voorbeeld-functie vertolk: ik heb al in meer dan tien jaar geen druppel alcohol meer gedronken, al vyftien jaar geen cigaret meer gerookt, al twintig jaar geen ene joint meer. al die dingen zyn afgryselyk, er is niets romantisch aan; het zyn leidraden naar een vrywillige imbecilisering en verder niks...)
ik moest eigenlyk vanalles anders doen, erg dringende opdrachten; en toch heb ik hier vandaag weêr drie afleveringen na mekaâr van bekeken.
tydens de saaie dialogen heb ik wél, precies tegelykertyd, op een àndere laptop, myn boekhouding op orde gebracht...
films en/of series over vikings bekyken, is iets erg onvolwassens. het is maar één halve stap verwyderd van zelf vikinkje spélen. maar goed, dat moet dan maar zo zyn; je doet er ook niks verkeerds meê.
de historische onjuistheden zyn geen punt van critiek maar eigenlyk juist een meerwaarde; hoe minder viking, hoe meer conan; en conan vind ik niét onvolwassen. alleen één ding dat niet kan, trek ik my wél aan, namelyk het gegeven dat er een heleboel vikings er een creatief geschoren hoofd op nahouden; dat kàn niet, die mensen leefden in een hemeltergende kou, we weten 100% zeker dat die allemaal, kwestie van leven of dood, dikke haardossen cultiveerden.
ziehier evenwel, goede vrienden: het uitzicht op een serie snekken die in een goeie vaart voor de eerste keer in de geschiedenis op de engelse kusten afstevenen, klaar om daar het eerste het beste klooster te gaan brandschatten; die zeer vroeg middeleeuwse christenen versus die thor-aanbidders; daar kàn je als toeschouwer geen neen tegen zeggen.
waar was je te woensdag
thuis
doch ook: met miranda, an, cindy en jenne
repeteren op onze sketches
voor internationale vrouwendag...
state of being, 9 februari 2024
ofwel leef je in de tredmolen, ofwel leef je als opgejaagd wild. dat geldt niet voor iedereen, maar wel zeker voor myzelf. lachend heb ik voor dat tweede gekozen - aux armes!...
die ene improvisatie gisteren was wel goed, toen ik middenin die wilde voorstelling ineens deze volgende toer op ging, slordig paraphraserend hier nu: "je ziet wel al die mooie dansers, en je roept wel tezamen allemaal hoera - maar: word je niet, tegelyk alsnog, gegrepen door een gevoelen van eenzaamheid? voelen wy hier in de dinsdagclub ons niet allemaal onbegrepen? wie hier in de zaal voelt zich fundamenteel onbegrepen?" en dan werkelyk kyken wie er zyn hand opsteekt, haha...
de uitweg uit dat monoloogje de gemakkelykste parachute: plotseling wyzen naar iemand in de buurt, in dit geval jo fakir, die juist toén ondersteboven aan zyn danspaal hing, en dan uitspreken: "er is maar één persoon hier in de zaal die zich wél begrepen voelt - en dat is jo fakir."
de gemàkkelykste uitweg - maar ook quasi de enige juiste: omdat ik maar de presentator ben; de laatste klemtoon hoeft absoluut niet op myzelf te liggen, maar wel op de trein die voortdendert...
vandaag de gehele dag slaperig, zoals altyd op woensdag. ik heb het zeer druk - maar toch heb ik, over het etmaal verspreid, drie afleveringen van "vikings" liggen bekyken... hoe kinderachtig!!...
macron heeft het over "boots on the ground". allemaal retoriek - totdat het, beste lezers, geheel opeens géén retoriek meer zal zyn; dwz: totdat opeens ook déze generatie west-europeanen met het rugzakje om, naar de slachtbank marcheert.
"zweden voegt zich by de nato" (na tweehonderd jaar neutraliteit); ook dat zyn van die tezamenpakkende wolken, waar we het zeer benauwd van mogen krygen. dat conglomereren, dat zyn voortekenen...
dat we allemaal mondkapjes zouden moeten gaan dragen en onze vaders en moeders geen kus meer zouden mogen geven - tot één dag voordat dit realiteit werd, konden we dat ook niet serieus nemen.
maar dan ineens is die dag daar.
we ermeê zyn bezig, er psychologisch voor gemasseerd te worden, bereid te zyn, te sneuvelen voor ons vaderland.
ik zal zelfs meer zeggen: ikzelf ben daar, als het MOET, vandaag al toe bereid. naar vietnam, dat zou ik niet hebben aanvaard, maar naar het kremlin - ik "begryp" het...
ik zal zelfs meer zeggen: ikzelf ben daar, als het MOET, vandaag al toe bereid. naar vietnam, dat zou ik niet hebben aanvaard, maar naar het kremlin - ik "begryp" het...
woensdag 28 februari 2024
dinsdag 27 februari 2024
maandag 26 februari 2024
telex
het is definitief en onomkeerbaar bedisseld vandaag, dat dinsdag 14 mei bad seed founder Mick Harvey terugkeert naar de dinsdagclub, tezamen met Amanda Acevedo opnieuw.
ik erken dat dit een twééde keer minder spectaculair is, dwz: dat je dit geen tweede keer zo bombastisch kan aankondigen. maar nu zit dààrin dan weêr de stevige stunt: dat net als pakweg romeo spinelli of herman brusselmans, kennelyk ook mick harvey nu iemand is die "geregeld in de club komt binnen waaien".
dus eigenlyk is dat juist nog steviger, en nog meer club-minded.
de eerste keer wist ie niet waaraan ie begon; vandaag zei hy zelf: "ik begryp nu het concept, ik zou graâg een paar heel verschillende dingen doen, verspreid over de avond."
state of being, 27 februari 2024
klaarblykelyk had ik vanmiddag de wagen niet ter beschikking. met de fiets naar de zaalbeheerder van het clubhuis, voor een vergadering betreffende logistiek. reeds was ik door déze rit flink nat geregend. geen motregen, maar slagregen onderweg.
nà die vergadering zat ik met een lâstig hiaat; binnen een flink anderhalf uur moest ik voor nog een andere vergadering in de costa, het gemeenschapcentrum van sint-andries wezen. te weinig tyd om tussendoor naar huis te fietsen. dus opnief door de regen, een vervelend traject, van west naar oost, dat druist in tegen het antwerpse wegenplan, dat meer verticaal dan horizontaal stuwt. vermoedelyk omwegen gemaakt, vermoedelyk er te lang over gedaan alvorens de spoorweg te passeren. nog hardere regen, op den duur ook koude vingers.
een uur te vroeg in de costa. gelukkig zat er niemand aan de balie en kon ik stiekem in de balletkamer naar binnen, op de eerste verdieping. daar kon ik dan een uur lang voortwerken op myn nieuwste stuntgedicht - een uur lang nog altyd dat éne zinnetje over die wilgen. (als je een lang gedicht hebt rond het grondthema "takkenbossen", en je komt op een regel die eindigt op het woord "wilgen", dan wéét je dat je met niks anders vrede mag nemen dan met het allerbeste denkbaar...)
dan toch weêr die vergadering.
dan wéér door de slagregen terug naar huis.
thuis: doorweekt, verkouden, afgemat - maar dus féitelyk niks gedaan, als we in plaats van te hebben vergaderd, hadden getelephoneerd, dan was ik er op een kwartiertje tyds vanaf geweest. - nu goed, soms moet je mekaâr wel zien... feitelyk moesten we mekaâr wel eens zien...
dreamer
zondag 25 februari 2024
waar was je te zondag
in de namiddag een buitengewoon aangename frankenstein-lezing
in de minardschouwburg, gent...
is de zesde keer op geen twee jaars tyd dat ik dààr sta...
goed, heel goed...
hierzo johan braeckman in actie...
na dat optreden in de minard
had ik savonds nog een repetitie met deze bende,
met dewelken-ik aanstaande zondag een serie sketches speel
voor "vrouwendag", op een turnhoutse braderij.
was zelf best suf en uitgewerkt, doch gelukkig hadden myn kompanen er een goeie werkmoraal op zitten, hun teksten van buiten kennend, hun acteerspel naturel en geweldig,
myn teksten by nader inzien veel beter dan ik zelf zou hebben gedacht...
verdwaalde photo 1/2
te zaterdag nam ik nog deze photo,
onderweg naar vorselaar;
over te nemen nachtclub aldaar: "de nix"...
verdwaalde photo
ook deze photo nog van die gig in vorselaar...
kyk wat een kort podium...
de photo geeft wel een vertekend beeld, het was er byzonder tof en lollig...
zaterdag 24 februari 2024
dakkan / dakkanni
dakkan: toen jimi hendrix stikte in zyn braaksel, stikte in datzelfde braaksel ook de docter die hem mond op mond beademing wilde geven.
dakkanni: griffioenen.
alternatieve feiten
1. wolken zyn verre van gewichtsloos. een gemiddelde wolk weegt zelfs gemakkelyk een miljoen kilo's.
2. kardinaal van roey kwam uit vorselaar, maar als je hem live on stage in de parochiezaal van vorselaar een kempenkrak wil noemen, is de kans erg groot dat in het publiek een paar mensen uitroepen dat hy, volgens hen, een collaborateur was.
3. een overvloed aan weêrwolf-verhalen en weêrwolf-processen deed zich voor in het frankryk van de zestiende eeuw. merkwaardig is dat in diverse van deze processen, de beschuldigde niet alleen bekénde een weêrwolf te zyn, doch bovendien ook allerlei zintuiglyke details wist op te hoesten aangaande zyn metamorfose.
4. verbysterend genoeg zie je in die napoleon-film van ridley scott uit 2024 tot twee keer toe een belgische vlag verschynen - làng voor 1830. zelfs wordt "belgië" een keer by naam genoemd.
state of being, 25 februari 2024
halftwee smiddags. kalm in huis. mooie gele zonneschyn tegen de venster. rust in het vooruitzicht. alleen straks de frankenstein-lezing nog eens opfrissen - zal wel meêvallen, op den duur geraak je ook in dat opfrissen zelf helemaal getraind.
myn vorige notities dateren van vlak voordat ik ging slapen, en heden ben ik,- eens nakyken -, nog maar sinds een uur of twee geleden weêr integraal wakker; krankzinnig véél is er intussen niet echt gebeurd. (wat anders wél, in principe, zou hebben gekund, in theorie. een mens kan op twee uurs tyd een gehele roman beleven; alleen is dat nu toevallig niet echt zo voorgevallen...)
by het wakker worden, zelfs alvorens op te staan, direct beginnen te dichten, zoals meestal. de ergste zin van het gehele proces tot dusver, nog steeds die "wilde wilgen"; een bruikbare vondst is misschién "grillig briesende", al valt dit voorts af te wachten; wel méér vondsten lyken aanvankelyk te elektriseren, teneinde dan vervolgens echter, in de dagen daarna, aan glans te verliezen (maar het goeie is dat die wilgen niet zichtbaar zyn, alleen hoorbaar; en dààrom lykt "grillig briesen" inderdaad niet zo slecht...)
het gedicht verder opgezegd by het uitladen en weêr inladen van de vaatwasmachine, al combineert dat slecht. je zou denken dat het uitladen van zo'n machine zo'n stompzinnige, mechanische handeling is, dat je effectief ondertussen wel aan een gesproken tekst zou kunnen werken - doch in de praktyk valt je spraak toch al te vaak stil.
een vervelend idee dat bestek ondersteboven in zo'n rek moet, de messen met de scherpe kant naar boven, de vorken met hun bevuilde kant naar boven? moét dat wel écht zo?
aan de computer gaan zitten. drukkosten voor nieuwe affiches betaald. op facebook reclame gemaakt voor de aanstaande dinsdagclub. met mister cooper gecorrespondeerd inzake een mogelyke nieuwe clubdag in het oostendse...
Abonneren op:
Posts (Atom)
