ofwel leef je in de tredmolen, ofwel leef je als opgejaagd wild. dat geldt niet voor iedereen, maar wel zeker voor myzelf. lachend heb ik voor dat tweede gekozen - aux armes!...
die ene improvisatie gisteren was wel goed, toen ik middenin die wilde voorstelling ineens deze volgende toer op ging, slordig paraphraserend hier nu: "je ziet wel al die mooie dansers, en je roept wel tezamen allemaal hoera - maar: word je niet, tegelyk alsnog, gegrepen door een gevoelen van eenzaamheid? voelen wy hier in de dinsdagclub ons niet allemaal onbegrepen? wie hier in de zaal voelt zich fundamenteel onbegrepen?" en dan werkelyk kyken wie er zyn hand opsteekt, haha...
de uitweg uit dat monoloogje de gemakkelykste parachute: plotseling wyzen naar iemand in de buurt, in dit geval jo fakir, die juist toén ondersteboven aan zyn danspaal hing, en dan uitspreken: "er is maar één persoon hier in de zaal die zich wél begrepen voelt - en dat is jo fakir."
de gemàkkelykste uitweg - maar ook quasi de enige juiste: omdat ik maar de presentator ben; de laatste klemtoon hoeft absoluut niet op myzelf te liggen, maar wel op de trein die voortdendert...
vandaag de gehele dag slaperig, zoals altyd op woensdag. ik heb het zeer druk - maar toch heb ik, over het etmaal verspreid, drie afleveringen van "vikings" liggen bekyken... hoe kinderachtig!!...
macron heeft het over "boots on the ground". allemaal retoriek - totdat het, beste lezers, geheel opeens géén retoriek meer zal zyn; dwz: totdat opeens ook déze generatie west-europeanen met het rugzakje om, naar de slachtbank marcheert.
"zweden voegt zich by de nato" (na tweehonderd jaar neutraliteit); ook dat zyn van die tezamenpakkende wolken, waar we het zeer benauwd van mogen krygen. dat conglomereren, dat zyn voortekenen...
dat we allemaal mondkapjes zouden moeten gaan dragen en onze vaders en moeders geen kus meer zouden mogen geven - tot één dag voordat dit realiteit werd, konden we dat ook niet serieus nemen.
maar dan ineens is die dag daar.
we ermeê zyn bezig, er psychologisch voor gemasseerd te worden, bereid te zyn, te sneuvelen voor ons vaderland.
ik zal zelfs meer zeggen: ikzelf ben daar, als het MOET, vandaag al toe bereid. naar vietnam, dat zou ik niet hebben aanvaard, maar naar het kremlin - ik "begryp" het...
ik zal zelfs meer zeggen: ikzelf ben daar, als het MOET, vandaag al toe bereid. naar vietnam, dat zou ik niet hebben aanvaard, maar naar het kremlin - ik "begryp" het...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten