dit rythme blyft kennelyk doorgaan: snachts niet kunnen slapen, overdag nauwelyks kunnen wakker blyven. en dus het werk procastinateren. hoewel: helemaal op het einde van de dag, om één uur snachts, toch wél die ene sketch van drie minuten neêrgeschreven, ruwe versie...
het zou ook wel goed zyn als ik erin zou slagen om niéts te doen - en toch geld te verdienen. dàt is de gehele hocus pocus van het moderne menselyke bestaan... aldoor iédereen onafgebroken gegyzeld door dat geld-systeem...
met de kinderen "boggle" gespeeld, en my er nu schuldig over voelende, écht te hebben gespeeld om te winnen. hoe kon ik zo'n snul zyn... morgen willen ze hopelyk opnieuw spelen - dan moet ik een manier verzinnen om te verliezen. maar dat is erg moeilyk, het is een taal-spelletje, je krygt een boel letters en daar moet je zo snel mogelyk allemaal woorden meê maken. vermoedelyk is er in antwerpen niemand tegen wie ik zou kunnen verliezen zelfs niet als ik probéérde te verliezen.
het is nu drie uur snachts en ik ben naar de film "narvik" aan het kyken.
daarom rond ik hier nu reeds, deze "state of being" snel weêr af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten