vandaag dan toch vier afleveringen gekeken van conan de barbaar - op de dvd-hoes staat "conan the adventurer" ipv "the barbarian", maar in de film zelf wordt hy gelukkig aangesproken als de barbaar.
hoe kan het dat ik biografieën van sartre verzamel maar toch kan genieten van zoiets imbeciels en fascistoïdes als conan? dit is nog anders dan luv die alle 24 de afleveringen van "angelique" na mekaar uitziet, - hoewel ook zy woorden tekortschiet om er de kitsch van te omschryven zonder hardop te moeten lachen...
by conan de barbaar worden alle verscheidene creaturen beheerst door elk een eigen god (die van conan heet crom...), en al die goden heersen gewoon naast elkaar - het einde van alle filosofie...
letterlyk àlle rondborstige prachtige vrouwen die hy tegenkomt, worden instant verliefd op hem - en terecht:
1. hy kan onuitsprekelyk goed vechten,
2. hy is nobel,
en 3. hy heeft een enorm groot zwaard.
meestal wou ik dat ik zelf conan was (wat iets helemaal anders is dan willen dat je zelf angelique was), - je kan conan wel gevangen krygen, maar je kan hem nergens toe dwingen - zelfs geketend of met vuur bedreigd, weigert hy het om, desgevraagd, byvoorbeeld, een rots voor zyn dwingeland op te tillen (wat doet denken aan de plaats van de indianen in de geschiedenis, althans dit heeft professor lernout my ooit eens beweerd: zwarten werden van afrika naar amerika overgevaren doordat indianen niet tot slaaf konden worden verknecht, - indianen bléven gaan lopen, ook als ze gechanteerd werden, - en indianen stierven acuut indien toch gevangen.) het beste aan conan is dat hy nooit facturen moet invullen. hy kent geen angst en hy vecht voor zyn vryheid, meer niet!
1 opmerking:
Een reactie posten