state of being

als jongeling bracht ik vele weken per jaar in camping cosmos zaliger door, de legendarische barakkencamping achter westende-bad, de laatste camping aan de belgische kust die meteen uitgaf op het strand; in een stacaravan met myn broers en de gehele familie deden we ganse dagen niks anders dan stripverhalen tekenen, schaken en romans lezen; en 's avonds achter de meisjes aan lopen; nu nog houden we er het "camping cosmos"-gevoel aan over, dat wil zeggen een state of being waarin het niet persé nodig is je schoenen aan te trekken - - je gaat wel by deze of gene op bezoek, maar volstrekt omwille van het klimaat; je schryft wel, maar de voldoening voltrekt zich exhaustief in die actie zelf, niet in achterliggende ambities of zo(tenzy iets op honderd exemplaren gestencild met een voorpagina in alcoholstift); en new wave-cassetjes op de achtergrond;---

vanmiddag met tinus wolf en de zeer goed improviserende veerle malschaert in myn koude living gerepeteerd voor een kindertoneelstuk waar we, vanaf maandag, meê naar scholen gaan - vierde studiejaar, scholen in ekeren specifiek - - - heb jy, lezeres, veertien kinderen in de straat - mail ons dan, en we komen voor ze toneelspelen... het is een vereenvoudiging (= verbetering) van het toneelstuk "kloon" dat ik vyf jaar geleden met froefroe maakte, met mauro pawlowski, tanja kloeck en roel verniers; toen was het verhaal te wydbenig, nu loopt het strak als de tyger - drie kwartiers essentie-vertellen over hoe een man (professor pierre lasson of course) zichzelf kloont doch aan de rivaliteit van die kloon ten onder gaat... gevoelens en romantiek voor de kinderen, niet die piet piraat-brol!!

  (mega-mindy vind ik dan weêr wél goed...)

morgen komen myn ouders en een bevriend bouwvakker naar myn op in storten staande zymuur kyken; redelyk dringend, in wezen kan hier ieder moment dit huis instorten. eigenlyk waanzin dat ik hier nu gewoon zit - hoe erg is die dood; - een huis op je kop krygen? minder erg dan bvb verdrinken wel...

ik was juist luv aan het vastbinden met handboeien toen (wezenlyk zoals afgesproken) peter haex aan mn deur stond met het verbeterde manuscript van mn zeer lyvige autobiografie onder zyn arm - - met een leugen ("ik ben nog twee uur met die column over van bastelaere bezig...") die arme luis naar café de kroon gestuurd - wel hem één uur later vlug alweêr opgebeld - - "kom maar weêr, het is reeds in orde..."

    dus inderdaad is hy dat boek secuur aan het bestuderen, en maakt hy letterlyk met een rode stilo aantekeningen in de marge en schrapt hy sommige woorden en sommige sentimentele alinea's... er zyn nu drie mensen die het gelezen hebben, luv heeft de dt-fouten eruitgehaald, leo reynders zei alleen maar dat ik de passage over mieke vogels eruit moest laten en prinses riki vond het boek wel goed maar vind dat ik nog meer over myn amoureuze veroveringen in het verleden moet opnemen in het geschrift...

    in ieder geval is met peter werken dus ongemeen constructief... ik wil die tekst zelf nooit meer lezen, al is het wel belangryk dat hy helemaal op poten wordt gezet...

blogologie;

    op myn blog hier is er een anoniem iemand die dagelyks twee of drie keer reageert in de aard van "wow, wat een diepgang, bedankt dat je dit gedaan hebt, de wereld wordt hier beter van," en dat soort wrange pastiches - - wat moet die mens? hoe komt het dat hy/zy zich hiermeê bezighoudt? waarom maakt hy/zy zich niet kenbaar? hoe komt het dat hy/zy niets beters te doen heeft, waarom surft hy/zy niet naar een van die miljarden andere blogs, wat trekt hem/haar aan tot my, en wel op zo'n manier dat hy/zy er zoveel energie aan besteedt? hoelang zal hy/zy doorgaan? ik zou haar/hem toegang tot myn reactiebox kunnen ontzeggen, - het zou goed zyn als die reacties ophielden, - maar zulks kan ik dan ook weêr niet opbrengen, dan zou ik namelyk ook weêr die kleine instructielettertjes van deze blogmethode moet bestuderen en daar heb ik uiteraard geen zin in...

de bedoeling van 'state of being' is door te babbelen gewoon voor myzelf.

    er is geen enkel onderwerp te saai, geen enkele gedachte té overbodig... het is niet meer dan normaal dat niemand dit helemaal allemaal gelezen krygt (behalve een paar uitzonderingen die algeheel "meê" zyn in het vitalski-universum; bvb wellicht wordt zo'n state of being als deze wel gelezen door dick turpin en door stefanie duerlo, door de schoonmoeder van dominique osier en door luv, els crawls en marsraker..) what a responsibility...