CARLA WALSCHAP
een vriend van my, maar dan iemand die altyd maar anoniem wenst te blyven, was een aanzienlyke tyd geleên op bezoek by carla walschap (°1932), dochter van de befaamde wereld-schryver, doch net zo goed ook zelf een gedegen romancier, tevens voorvechtster van de rechten voor homofielen, lang voor will ferdy zelfs nog. toen myn vriend by haar langsging, op haar appartement in de stad, was zy reeds flink bejaard, en huisde tezamen met haar levensgezellin, "de enige keer ooit," aldus myn vriend, "dat ik op bezoek was by een bejaard lesbisch koppel." "knuffelde zy mekaâr dan?" "dat niet, maar toch."
ze vertelde hem een gruwelyk verhaal omtrent haar beroemde vader. op een winterse middag bevond deze zich in de schuur, klaar om een konyn te slachten - doch niet met een hakbyl, doch wel met een soort van klop-hamer. hy sloeg er enige keren nààst - de toen nog jonge dochter kwam te weten dat, in uiterste nood, konynen een yzingwekkend blaffend geluid voortbrengen. haar vader sloeg aan het improviseren, om het zoogdier pas op de té lange duur effectief om zeep te krygen. de man zag evenwel in, tot zyn eigen verbazing, dat hy van dit gedurige moorden niks dan, plotsklaps, een regelrechte kick aan het krygen was geweest - en zyn dochter, die moet toen twaalf zyn geweest, was daarvan getuige. die zag hem grynzen, die zag hem bibberen van pure verrukking.
"mannen," sprak zy nu tot myn vriend, "zyn ongelooflyk gevaarlyke wezens. vaak zie ik hierbeneên op straat een koppeltje voorby wandelen; een jong, argeloos meisje aan de hand van zo'n man - en dan denk ik steeds: och arme! dat jonge meisje beseft niet eens hoe erg zy in gevaar is! zy gaat straks met die man naar een slaapkamer! ze snapt niet wat die man allemaal wil doen met haar!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten