haarverf gaan halen by carolien wardenier, op het zuid. namelyk de cuylitsstraat, waar ik ooit zelf nog heb gewoond. vreemde herinneringen, ik was toen nog een student...
stapvoets verkeer, maar dat deerde niet. was zelfs een goeie gelegenheid om achter het stuur myn toneel-teksten nog 'ns yverig op te zeggen (victor glorieux; tussen ieder glorieux-optreden in, zit er telkens precies een maand pauze; zodat die materie telkens opnief helemaal moet worden opgefrist; maar ook dat is juist goed, want zo blyft 'ie groeien...) bovenal was het aangenaam ryden vanwege de heldere vrieskou; winters, doch windstil, en weêr dat mooie antwerpse blauw... vanaf morgen terug minder koud, dwz wellicht weêr van die onophoudelyke druilregen,- bareuh...
tussendoor gekeken naar "the revenant". een woord, "revenant", dat familiair aandoet - doch: hoe zou je het vertalen? de "terugkerende", in de zin van: een soort van geest, terugkerend uit het dodenryk... dus alweêr een klassieke "revenge-tragedy", zo oud als minstens seneca (min 4 voor christus - plus 64 na christus...)(ongelooflyk toch he? dat de mensen toen al verhalen schreven die in niks verschillen van de verhalen van vandaag...)
voor m'n verjaardag is rond twee uur snachts myn broêr serge komen schaken. ik kan nooit meer verliezen, hoe dat komt weet niemand. misschien werd 'ie wel afgeleid door de konynen, die levendiger in de rondte sprongen dan ooit, bedryvig in kartonnen dozen knabbelend buitendien.
ik kryg myn jobs wel voor mekaâr - toch knaagt aan my het katholieke gevoelen dat ik een luierik ben, dat ik veel méér zou moeten doen. en dat is natuurlyk ook wel zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten