"Zou het mogelijk zijn dat haar dood mij van jaloezie heeft genezen? Ik ben toleranter geworden jegens de mensen die ik liefheb. Ik houd hen minder in de gaten, ik gun ze hun vryheid. Ik denk bij mijzelf: doe dit, doe dat, doe waar je plezier in hebt, als jullie maar leven; doe desnoods van alles tégen mij, krenk mij, bedrieg mij, duw me weg, haat mij - ik verwacht niets, ik wil niets, alleen maar dit ene: dat jullie leven."
toen ik dit citaat las, zag ik een frase over het hoofd, die me nu pas is opgevallen, namelyk de vernauwing "jegens de mensen die ik liefheb"; een beetje een teleurstelling, het was mooier daarzonder, dwz: het idee is sterker in deze aard, ziehier:"door myn weêrzin jegens de dood, ben ik toleranter geworden zelfs jegens myn vyanden; ja, o vyanden, doen ook jullie maar wat jullie willen - zolang jullie maar léven."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten