de memoires van een bejaarde man die ik vandaag sprak, en wiens naam ik hier nu maar anoniem zal houden.
geboren exact negentig jaar geleên. zyn vader had als kind een ongeval by "jumenas" (dwz "turnen") en daardoor gedisabileerd. toch maakte die elf kinderen. een tweeling daarvan stierf by de geboorte:"myn moeder moest naar het tropisch instituut voor haar longen; daar zyn die twee kinderen gewoon vantussen haar benen op de grond gevallen."
zyn broêrs kregen van de karwats van hun vader allemaal slaag totdat ze wegrenden; "maar ik bleef altyd overeind staan. ik bleef staan totdat hy zo uitgeput was van het slaag geven, dat hy gewoon niet meer verder kon. en dan zei ik: wat ist, zyde al muug?"
"als 'ie gedronken had sloeg 'ie myn moeder. dan vloog ik hem te lyf. een paar keer heb ik hem ei zo na doodgewurgd. myn moeder riep dan: staf, schei uit!! schei uit!! en dan maakte ik my voor drie, vier dagen uit de voeten."
opgegroeid in wat heet "de seefhoek van hoboken", de van amstelstraat. "de huizen waren daar zo klein, dat myn grootste broêr geen ladder hoefde te pakken om de dakgoot te kuisen; hy kon daar gewoon met de hand helemaal by."
naar school in de oprecht zogeheten achturendagstraat...
vrouwengek eerste-klas. ontmaagd op zyn veertiende. "gemiddeld zyn er in belgië zeven vrouwen per één man. ik heb vier bestendige relaties achter de rug, dus heb er nog drie te gaan."
de dame hier by op de photo leerde hy kennen in het zorgcentrum zelf. van beroep een para geweest zynde, is dit hier nog een verlangen van hem:"ik zou met myn madame hier eens een duo-sprong uit het vliegtuig willen maken - maar ik kryg haar niet meê..."
"myn allereerste lief ooit, zit hier ook in dit zorgcentrum."
"écht? uw allereerste lief ooit?? loopt die hier toevallig ook rond?"
"neen, die loopt hier helemaal niet rond, die zit in een rolstoel en meestal slaapt ze."
tydens de oorlog in de weêrstand gezeten. in de kapellenstraat met dynamiet treinsporen doen ontploffen om tanks tegen te houden. aan de zwaantjes was er een feldwebel. "we stonden die gast op appèl. ikzelf en een paar maten moesten helemaal achteraan gaan staan, hy zei: de varkens moeten vanachter. diezelfde dag savonds ging ik naar hem toe, ik zei: maar met dit varken hier is het gedaan!, en toen heb ik hem met één beweging de keel overgesneden. iets verderop ben ik in een zeer diepe waterput gesprongen, het water kwam net tot boven m'n schouders. daar heb ik me drie dagen aan een stuk schuilgehouden. en dan hebben de mensen van het verzet me naar engeland weten te verschepen."
daar dus para geworden.
weêr in belgië, een carrière lang by de rykswacht, afdeling b.o.b. en daarna officier by een onderzoeksrechter.
"ik bouw met m'n eigen handen een huis van de kelder tot de nok. ik steek met m'n eigen handen een auto ineen, van de motor tot de carrosserie. ik bouw boten van de romp tot de mast. ik kan alles en ik weet totààl niet wat angst is."
"toen m'n vrouw stierf, wou ik niet meer verder. een zelfmoordpoging. acht dagen in de coma gelegen. toen ik bykwam, kreeg ik een keiharde klets van m'n huisdokter: gij moogt niet één dag meer alleen zyn!!,- en dan zyn ik toch maar een nieuw lief gaan zoeken."
zyn vrouw had hy leren kennen op café, de dag dat hy van engeland terugkwam. ze werd lastiggevallen door een man, die persé met haar wilde dansen en die haar écht niet met rust liet. "toen ze begon te gillen, ben ik hem een kopstoot gaan geven. dan heb ik hem opgepakt en buitengezet. als je terug binnenkomt, ben je dood." wat later zyn we getrouwd. haar trouwkleed heeft ze meteen na de trouw omgeknipt tot een mini-rok..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten