ONS FEUILLETON

HET SECRETARIAAT

feuilleton in 17 afleveringen

door don vitalski

15.
nog steeds met zyn, wezenlyk, aristocratisch aandoende, want donkerblauw gemantelde en slank geschapen rug, die het was, nu zo bangelyk gekromd, manoeuvreerde doctor strausius zich verder in het caravannetje van de gestrafte giraffe naar binnen. met tegenzin liep ik hem achterna, optenief in dit koude, miezerige interieur terug naar binnen komend. tot de giraffe sprak doctor strausius deze volgende, trefzekere woorden helemaal uit:"ach, wee jy - ach, jy goeie, brave giraffe..." en hy sprak nog meer:"ik kom van het klapstoeltjescommando. voor vandaag nog, voor laat op de middag, maar zeker voor vandaag nog, is er een razzia gepland - en, onder vele anderen, jy - arme giraffe!, jy staat op hun lystje... ergens bovenaan, zelfs..."
    "wat??" zei de giraffe met een harde gil.
    "ben je voor de prediker kazuifels aan het verstellen geweest? dat gaat je wat kosten... maar - we zullen zien... ik heb een dossier voor je by, we zullen bekyken wat we misschien kunnen verzinnen."
    meteen daarop richtte doctor strausius zich tot myn eigen figuur - maar dan wel terwyl 'ie met zyn platte, groen glimmende rechterhand voor zich uit wees:"en die daar? wie, arme mensen, hebben jullie daarzo nog zitten? dat zal dan wel, vast en zeker, die nieveling zyn?... die indringer, zoals ze zeggen?... eigenlyk," sprak 'ie voort, "eigenlyk is het dan,- kuche!!... eigenlyk is het dan onze allerenige échte indringer... die andere - ... die andere indringer," sprak hy, "is eigenlyk netjes buiten gebleven, altyd. tenminste, voor zover wy d'r 'n weet van hebben, natuurlyk..."
    met zyn andere hand steunden-'ie op het tafelblad - zyn lange, er bloederig uitziende, normaal gesproken veel meer slymerige, maar vandaag kennelyk wat verdroogde, gedetailleerd geschubde vyf vingers naby het pistool van de buffel. onderwyl 'ie aan de giraffe de vraag voorlegde:"kan ik my hier ergens neêrleggen? zo vlug mogelyk, ja zelfs... niet half nog zitten, of alleen maar serieus achterover leunen... ik moet echt, als het mag, ergens plat kunnen liggen, zo rap als het my gegeven is."
    de giraffe begaf zich weêr door het kamertje, op zyn knieën, sukkelachtig maar toch ook weêr, tegelykertyd, juist onbegrypelyk behendig. precies tussen de tafel en die ene kast in, waaraan, tot voor kort, die geduchte poster had geprykt, dat affiche van dat enigmatische wintercircus, wees de giraffe ons nu, als een verantwoord gastheer, een byzonder smal, byzonder merkwaardig soort van deurtje aan, dat daar was. tot dusverre, lezers, had ik daar, in dat aangeduide stuk effen gebouwde, beige-gekleurde wand, nooit iéts willen vermoed hebben - nu pas zag ik het opeens gebeuren, gratis en toch werkelyk, hoe zich daar inderdaad, tot onze verstomming, een deurtje voordeed, of eêr misschien maar een luik, hetwelk doctor strausius meteen helemaal open drukte, "god dank!" reutelend. en hy stamelde nog:"kom - my maar - naar... hierzo, achterna..."
    de meesterspion, katinocenov, scheen aanstalten te willen maken om de plaat te poetsen? hy trok zyn hoed dieper over zyn brede, flink opgeblazen ronde hoofd, tot helemaal over zyn twee oren. hy ging rechtstaan, hy knoopte zyn frak helemaal dicht - een bedryvigheid aan zestien tot zeventien grote, er militair uitziende dwarsknopen. toch kwam ook deze figuur, ten slotte, in de kleine, onvermoede, geheel geheimzinnig aandoende zykamer van de kleine caravan naar binnen gebeend, meteen van zodra ikzelf en de giraffe hem daar waren voorafgegaan.
    ik dacht nog by mezelf:"dit is, als je het nagaat, zoals in dromen. ik heb dit toch vaker voor," bedoelden-ik, "maar dan in myn dromen; dan ben ik in een huis, in een kamer zoals deze - maar dan ineens, onvermoed, melden er zich nog een heleboel àndere kamers aan... achter ook zulke kleine deurtjes, die ik eerst niet eens gemerkt had..."
    dit hier betrof, om het weêr juist te hebben, een klein, maar zeer goed verzorgd soort van slaapkamertje, van een volstrekt andere atmosfeer dan de grauwe, naargeestige rest van deze enge caravan. hierzo, binnenin deze beperkte, maar wonderlyke slaapkamer, die het was, schenen de wanden bekleed met een zekere stof die, onwillekeurig, aan het mooie, jungle-achtige vel van een neêrgeschoten giraffe kon doen denken; een beetje té donzig misschien, en hier en daar wat gerafeld, maar van een mooie, goudgele kleur, en met overal waar je keek, van die als minzaam door jahwe zelf geschilderde, okerkleurig glimmende giraffen-vlokken erop. daarenboven, precies aan de wand  waartegen het smalle, uiterst nauwkeurig met wit satyn overdekte ligbed zich voordeed, meldde d'r zich tevens één enkele, eveneens goed verzorgde, bescheiden hangkast aan, met daarin een zeer grondig opgepoetste muziekdoos, een klein, zilveren beeldje dat twee eenhoorns voorstelde, en een paar plastieken bloemen. nergens een raampje - maar wel, optenief, kaarslicht - van twee stevige, brede, welhaast sacraal aandoende, scharlaken waskaarsen, in een kleine nis in de wand aan het hoofd van het bed.
    "eerst moet ik een glas water," zo reutelde doctor strausius het weêr uit, met een abnormaal langdurige rochel. "niet alleen  - om te drinken! vooral... moet ik water hebben... om myn gezicht helemaal vochtig te maken..."
    de giraffe ging naar buiten. "even geduld!"
    hy bleef langer weg dan verwacht.
    op den duur zei doctor strausius:"brilaap, luister hier - het geval van die indringer, waar iedereen het nu over heeft... dat moet jy dan maar verder voor ons oplossen."
    een lange tyd bleef het stil - zoals dit feitelyk ook hoort, in verhalen zoals het-deze, dwz van dit genre.
    "daar," zo sprak hy dan toch, "daar ben je nu wel oud genoeg voor... kuche!!... in andere omstandigheden zou daar natuurlyk krankzinnig veel ophef om worden gemaakt - een indringer! in circus bulderdrang? maar... nu zo, met die razzia en zo, in het vooruitzicht - wie zou het nog veel kunnen schelen..."
    hy kwam slechts een kléin beetje overeind. "dit bed - doet deugd... maar... ik droog helemaal uit - zien jullie dat niet? verdomd... waar blyft die verdomde langnek..."

WORDT VERVOLGD