donderdag 16 maart 2017

state of being, 16 maart 2017



vanmiddag, met dit mooie lenteweêr, aan het flaneren geweest in de stationsbuurt, uitgebreid de tyd dodende alvorens myn kinderen te gaan ophalen in de dierentuin (waar ze werden rondgeleid door beau, myn schoonzus langs broeders kant.)
    algauw, sinds lang, nog 'ns terechtgekomen in de mekanik stripwinkel (die platenwinkel daartegenover is blykbaar failliet...) hoewel voor strips nu zowel de nodige tyd ontberend als het gewenste financiële budget, daar toch een flink uur aan het grasduinen geweest. op een ogenblik had ik een groot, kleurryk boek in myn twee handen - "myn god," zo begreep vitalski, "dit is helemaal in correspondentie met een zekere oer-droom die ik vaak heb (één keer om de twee, drie maanden), en waarin ik ronddwaal in een warme, gigantisch goed verzorgde soort van bibliotheek, aanhoudende terechtkomend by exact dit soort van boeken; dit formaat, deze kleuren. dus: die heb ik toch lekker meê;"super weird heroes", zie "prent van de week" (wel zyn in myn dromen de boeken meestal veel ouder...) ook een paar van die zeer dunne comics meêgedragen, "aquaman" en dergelyke - er stond geen prys op, doch tot myn aangename verwondering, bleken ze, zei de man van de kassa, één euro per stuk te kosten.
    het stemde my fier om te mogen worden aangesproken als "don vitalski", maar beschaamd tegelyk; doordat ik my, alvorens de baan op te trekken, inderhaast, met de kinderen reeds in de bakfiets, té slordig geschminkt had - ik zag inééns dat ik een knalrode kop had en wilde dat verhelpen, doch nu was die knalrode kop abusievelyk ingeruild voor een soort van donkerbruine indianenkop -"ik dacht," zei beau, in de zoo arriverende, "ik dacht dat je recht van een toneelstuk kwam." 
    een auteur wiens naam my nu even ontgaat, maar die een groot verzamelaar was van literaire handschriften (net zolang totdat hy, jood zynde tydens de tweede wereldoorlog, zelfmoord pleegde ergens in zuid-amerikaà, die man deed wel eens deze uitspraak:"als een verzameling niet uitbreidt, dan gaat ze dood." en, jawel: zo is het, lezers - een troost zynde dit volgende, begeleidende inzicht: dat mondjesmaat uitbreiden ook al goed is.
    trouwens: ook snoeien verlevendigt de boel. myn aantal boekenschabben is beperkt, maar dat is juist goed; ik zie uit naar de dag waarop ik genoodzaakt zal zyn om een aantal dingen weg te doen, aldus de goéie werken meer ademruimte verschaffend.