op zich één van de allerbeste maigret-boekjes ooit - althans, van de slechts twintig maigrets die ik gelezen heb. meer een crimi dan een detective, in die zin, dat er aldoor maar één verdachte is. geen "who-dun-it", maar wel een "how-make-him-confess". dus een tamelyk psychologisch ding. ook een zeer atmosferisch ding, én bywylen een thriller - byzonderlyk wanneer maigret, om een jack the ripper-achtige serie-lust-moordenaar te proberen te lokken, een twintigtal als lichtekooien agentes de nachtelyke stad in jaagt. ("take care," zegt maigret zeer lullig - kwestie van kinderlyke dialoog...)
de uitéindelyke ontknoping is van een verrassing die een roal dahl waardig heet - ter bevordering van de emancipatie van de spoiler, op welk genre onterecht een taboe rust: de échtgenote van de maniak heeft het gedaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten