maar altyd metéén van zodra ik begin te schryven, speelt dit; en ook metéén als ik gedààn heb met schryven, gaat dit weêr af.
er bestaat geen énkele muziek ter wereld waarby het nog beter werken is.
intussen is dit een pavlov geworden; ik kom er metéén van in myn modus. een soort zelfhypnose.
(je hoort deze muziek ook té vaak op de achtergrond van reportages op canvas, da's dan weêr doodjammer...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten