wakker geworden met een zin, da's altyd geweldig. het is een zin die misschien een goeie ondertitel kan worden voor iets, maar waar hy vandaan kwam, weet ik totààl niet:"uw schoonheid en uw liefde staan vandaag weêr zeer hoog aangeschreven." getuigt dit niet van verregaande vrede, met zo'n gedachte wakker worden smorgens?
eveneens genoteerd uit dromenland, eveneens zonder duidelyke oorsprong:"begraaf my - maar: begraaf my niet diep. begraaf my ondiep, vlakby het oppervlak. en laat myn broêrs myn kist maar hergebruiken."
met dit alles lang in bed gelegen, mede wegens gisteren tot vier uur snachts aan het schryven geweest. maar: uitslapen is nog wat anders, die vier wakkere peuters beneên my hebbende - een opbod aan brul-apery. daarna gingen ze naar elders, met allen hier te frankryk present (de kinderen, luv, tanja en dennis); ik geloof dat ze de wandeling "cap gris nez" zyn gaan doen; daartydens werd het opeens griezelig kalm in huis. nog steeds liggend te bed, met veel plezier gelezen in het nieuwste boek van m'n vader, "schoppen vrouw". daarna, beneên in de houteren woonkamer, m'n eigen notities van de voorbye nacht nog wat kunnen opdirken. nét was ik daarmeê rond, toen de legioenen weêr binnenvielen...
dan gingen we naar het strand, voor een uiterste zonnige namiddag. de kinderen geholpen by het uitbouwen van een dyk van kasseien. die kasseien hadden moeten dienen om het rivierwater tegen te houden - hoewel dit, uiteindelyk, toch onverbiddelyk richting zee is blyven stromen. je zou al echt met een betonmolen moeten kunnen werken, voor échte resultaten.
had ook nog een zeer klein, cadeau gekregen boekje van johan braeckman op zak, doch lezen op het strand is een onmogelyk iets; je ziét op stranden wel altyd, hier ofte daar, iemand met een dan brown liggen, maar da's onzin, er is hier geen enkele plausibele lees-houding mogelyk, alleen aldoor stryd met hitte, licht, wind, water en zand. het strand is totale anti-cultuur. in geheel de geschiedenis der mensheid heeft er op een strand nog nooit zelfs maar een "gesprek" kunnen plaatsgrypen.
vervolgens nog eens, tezamen met rocco james conan, myn jongst geborene, zestien keren na mekaâr een extreem style, hoge duinhelling op- en weêr afgeklommen.
geen mooi vlees hier ook niet. geen enkel model, geen mooie borsten - alleen kinderen, mammies en oma's. en grote oude mannen met veel wit haar op hun rug.
ook hebben we gevliegerd, dat ging wél goed. nochtans met een vliegertje van nog geen vyf euro, van de action. en toch zo hoog de lucht in...
we liggen veertien minuten stappen van de zee af, en kunnen daarby kiezen tussen twee trajecten; één pad langs dorpswegen, of een geheel private weg langs onoverzienbare duinheuvels, vlinders en brem en nog ander verlaten natuurschoon - waarna je dan aankomt by iets wonderlyks, dat byna mag worden geheten een privé-strand. hoe dit mogelyk is, nog géén honderd kilometers bezyden onze volgebouwde vlaamse kust, snapt alleen jahwe. wat de belgische regering gedaan heeft met byvoorbeeld westende, dat is een totàle, totàle nul op honderd - om niet te spreken van regelrechte misdaad. de belgische politiek is echt de term "varkensstront" nog niet waard.
een goeie, pita-achtige wrap cadeau gekregen van dennis, de man van tanja, de collega van luv. net op tyd, want ik had kei-veel honger.
op het huishoudelyke front steek ik eigenlyk geen vinger uit, de gehele dag lang, maar wel heb ik, toch, een paar uur aan één stuk door de bengels beziggehouden, in onze zeer ruime achtertuin, voornamelyk met een spel genaamd "balletje stamp". dwz iedereen moet zich verstoppen, maar als de zoeker weg is, en je ziet je kans schoon, dan kan je tegen zyn bal aantrappen, en is iedereen verlost. en dit dan nog, o bloggers, tydens de pedagogisch allermeest moeilyke dag-uren, van 18u tot 20u; vermoeid, verzout en verlopen, de ogen op halfacht, hun blaasbalg om te beginnen blèten steeds binnen handbereik.
een kaartspel in het salon...
snachts voortwerken aan de monoloog voor tanja van der sande. geschreven met de hand vandaag - zéér uitzonderlyk.
via mail ook ruzie gemaakt met een bepaald iemand, en met genoeg plezier ook. ik laat niet op my zitten! als je vindt dat je ergens niet juist behandeld bent geworden, dan moet je àltyd meteen keihard terugslaan, believe me.
ook tussendoor, overigens, een gehele reeks van totaal nieve woonkamer-optredens geregeld, zeven in het totaal, op één dag in kannen en kruiken. jammer dat de maand augustus daarmeê dan toch, als keerzyde, iets minder meditatief zal wezen - zeven avonden op ry uit spelen gaan - maar: een matroos moét varen, dag in, dag uit. (vooral mollie zal het betreuren, die door ondergetekende anders, als hy wél thuis is, steeds zeer uitgebreid te bed wodt gelegd, savonds...)
rik van cauwelaert te gast op terzake.
een special over de brexit.
hieronder een debiel youtube-filmpje van trump...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten