het libretto voor guido belcanto afgerond. je kan aan zoiets blyven sleutelen, maar daarstraks heb ik het verhaal, hallelujah zeggend, doorgemaild naar alle betrokken acteurs. als ik er nu nog dingen aan verander, moet het écht de moeite wezen. maar by de laatste lezing had ik een erg goed gevoel. een schmiere-operette; verdi voor amateurs. negentiende eeuws geëxalteerd volkstoneel...
de baan weêr vry hebbend, my ogenblikkelyk aan het werk gezet voor cc costa, dat een soort stripverhaal heeft besteld met als onderwerp de prediker maarten luther uit wittenberg (het valt niet op, maar éigenlyk is 2017 officieel het "jaar van luther"...) bert lezy doet het tekenwerk. de organisatie reikte ons een zeer interessant historisch personage aan: een zekere eligius pruysstinck, waarover hieronder een beetje meer.
by de buren zyn er dakwerken. dat vergt een flink pak timmer-kabaal, zodat ik svoormiddags niet kan uitslapen. om die reden heb ik een beetje een bibberoog, op het moment. ook is het slecht toeven op het terras, waar puin naar omlaag warrelt.
viëtnamees gegeten, komende van de traiteur. heel goed...
mollie snachts wenen: omdat ze morgen niet meer op kamp wil (nochtans, al d'r beste vriendinnen zyn daar ook.) dat wordt een klus morgenvroeg voor luv. tenzy de ochtendstond licht brengt. zeker bracht de vermoeidheid zonet pessimisme.
onderhand moet ik trouwens wel tot de conclusie komen dat ik als opvoeder in principe zwaar gebuisd ben. voorspelbaar ook. op myn sterfbed beschouwd, zullen als myn voornaamste bestaansreden myn onderzoekingen gelden aangaande het "inter-categoriële"; onderwyl opvoeding juist gaat over het installéren van categorieën.
dwz myn kinderen voelen aan dat "neen" by my niet werkelyk "neen" is. als ik kwaad ben, weten ze dat ik tegelykertyd ook helemaal niét kwaad ben. als ik ze zeg dat ze om acht uur moeten slapen, weten ze dat ze om halfelf savonds nog op bed kunnen staan springen. ik kan dit niet veranderen, ik wist dit op voorhand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten