dit was natuurlyk een gaskamer. ons, de inzittenden, werd verteld dat het maar om een test ging, om een simulatie - "maar," zo begreep ik al op voorhand, "dat zeiden ze er indertyd ook altyd by; dat ze maar zouden gaan douchen." vreselyk!!.... er werd een knop omgedraaid waardoor onze lichamen onder een extreme druk kwam te staan, alsof je schedel, als onder een zich byeen drukkende grote vuist, zou worden verknisperd. je kon ook niet meer ademen. ik ging het begeven. iets verderop dacht ik al:"goed - inderdaad géén test - we gaan dood - dit is het geweest," dwz: ik was al bezig, afscheid te nemen van het leven. maar toen werd die afgryselyke moord-druk toch opgeheven. toch wél was het dus maar een test! achter my zat een jongen van in myn klas; opgelucht gaven we mekaâr een "high five". dit gebaar, deze "high five", maakte om één of andere reden enorm veel indruk op me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten