wie had in de vroeger meestal zo onstuimige didi de paris een melancholicus verwacht?
laat u zich verrassen door deze weêmoedige notities, die gelukkig wel hun aanleiding vinden in de vergankelykheid van zelfs popculturele fetisjes; "plastic letters" van blondie, het vergelende imago van pink floyd, een netflixserie als "outlander";
zeer rustige, lichtjes bedroefde waarnemingen in een moderne, jachtige tyd...
vormgeving bert lezy en kris verdonck...
mail didi.deparis@chello.be
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)


























Geen opmerkingen:
Een reactie posten