de dagboeken van samuel pepys (1633-1703) (uitspreken:"samuel pieps" (!))
de mens in zyn oudste vorm.
de oer-menselyke mens.
vloeibare onsterfelykheid in iedere kleinste notitie betreffende zyn triviale leventje; wat voor weêr het is, wat voor een taart de meid heeft gebakken, maar voor zichzelf wilde houden; waarom hy, by welke drogist dan wel juist, een halve ton buskruit moest zien te bestellen, et cetera;
hoe zou je als lezer nog méér het gevoel kunnen krygen, zelf in het alledaagse, 17e eeuwse londen rond te lopen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten