zo ging het dus urenlang aan één stuk door. ik liep ook naar de postbus met twintig enveloppen - om dààr pas te merken, dat er nog zegels op moesten; één envelop abusievelyk reeds onomkeerbaar in de bus hebbende gegooid.
maar wonderwel deed er zich daar laat savonds toch een "volta" in voor, dwz een "kentering". - de "volta" is eigenlyk een term uit de dichtkunst, meer bepaald uit de wetenschap van sonnet, dat italiaans is van oorsprong (petrarca, 14e eeuw.) "volta" wil zeggen "breuk"; aldus: "inhoudelyke verschuiving". in de eerste acht regels van het sonnet, legt de dichter aan de geliefde uit dat hy wil sterven als een varken; maar nà die acht regels, die op zich al verschrikkelyk zyn, volgt de breuk, aldus de volta; en pas daarna, in zés regels, zegt de dichter dat hy zélfs als een dood varken, toch nog aan het voeteneind van zyn geliefde zal weten te komen te rondsnuffelen...
de volta in de dag van daarstraks, de 29e october, deed zich voor toen ik my, met myn hebben en houden, naar de machine-kamer zag verhuizen - maar nog steeds zonder er nog nadrukkelyk naar te begeren, in creatieve actie te zullen kunnen schieten. tydens een paar televisionele actualiteitenuitzendingen op de achtergrond (rik van cauwelaert en co), overkwam er my echter, terwyl ik aan het opruimen sloeg, een eindelyk welbehagen, als muziek die van ver komt, en die zich, één uur later, toch onverbiddelyk naar daadkracht laat worden overgeheveld. eerst het kerstverhaal, daarna het nero-verhaal... àlles kwam goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten