'Bedankt, geen trek! Koffie, dat wel.’ Weldra zou het tot een gesprek komen. Martin had haar vast niet uitgenodigd om paard te rijden, ook niet om samen koffie te drinken. Terwijl hij kauwde, wachtte ze geduldig af.
‘Volgens Francis doe jij alles om hem te ontwijken,’ begon hij, bij wijze van inleiding. Hij strooide de overblijvende broodkruimels in het rond. ‘Waarom? Je had hem wel een laatste kans mogen geven. Je komt niet meer naar de disco. Hij weet niet eens dat je nog in verwachting bent.’
Het viel Mieke tegen dat Martin die oude geschiedenis weer wilde oprakelen. ‘Hij heeft kansen genoeg gehad!’
‘Mm… Hij had me vanmorgen opgebeld. Ik had de indruk dat hij in nood zat. Hij sprak over allerlei onheilen waarmee hij zich geen raad wist. Zo had hij het over ene Jefke Toback of Toebak, die in een tehuis is doodgegaan… Over een in de fik gestoken schuur… Zijn beste vriend is in een afkickcentrum opgenomen!’
Mieke werd er eventjes stil van. ‘Veel van zijn moeilijkheden heeft hij zelf gezocht.’
‘Wel, dat denk ik ook. En daarom had ik hem aangeraden naar huis te komen. Een zieke geest? Niks beter dan een spade in de hand! Het verwondert me dat hij nog niet hier is. Waarschijnlijk heeft hij zich bedacht.’
Mieke reageerde niet. Zij had niet het hart te zeggen dat ze het zo beter vond.
Had Martin haar lauwheid aangevoeld? ‘Dus geef je niets meer om hem? Vaak vraag ik me af wat tussen jullie is misgegaan!’
‘Liefst zou ik dat hoofdstuk afsluiten. Hij vindt wel een meisje dat hem beter past.’
Het kwam haar voor dat Martin hun gesprek eveneens over een andere boeg wilde gooien, dat hij met iets zat maar, verlegen als hij was, er niet mee voor de dag durfde komen.
Mieke hielp hem een handje. ‘En hoe zit het met jou? Heb jij dan nooit een vrouw liefgehad? Nooit aan een huwelijk gedacht?’
‘In mijn hoofd is alleen maar wellust!’
Nu schrok ze wel eventjes. ‘O, maar in de liefde en een goed huwelijk is het een en al wellust,’ zei ze, verrast door de snelheid van haar reactie.
‘Kan jij wel zeggen…’ merkte Martin spottend op.
Had hij het weer over Niessen? Mieke keek hem recht in de ogen en zei: ‘Leg me dat eens uit! Wat bedoel je?’ Zij wilde geen dubbelzinnigheid onopgehelderd laten.
Wilde Martin vermijden dat ze kwaad zou weglopen? Voorzichtig krabbelde hij terug. ‘Och, niks bijzonders!’
WORDT VERVOLGD...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten