hier ben je nu eens écht een vlieg op de muur... je hoeft geen "fan" te zyn, dat voyeurisme op zich is attractief... tezamengerekend met het feit dat je ook geen fan hoeft te zyn om hier de meer objectief historische betekenis van te onderkennen.
waarom je het na een halfuur telkens eventjes moet afzetten: je krygt letterlyk jeuk van die deprimerende, ongewassen kapsels, en je krygt ook een voos gevoel als je ziet hoe àlle deelnemers in diezelfde mal zitten geprangd - dat stoffige, wollige en bedampte; van die, alles by elkaâr, volstrekt verlammende mode. ontstellend wat voor kuddedieren we zyn, ongetwyfeld zal dat met een terugblik in de toekomst ook gelden voor onszelf in 2021.
hoe je moet kyken: ogenschynlyk gebeurt er helemaal niets; juist daarom werkt de serie niét als je er achteloos naar kykt, tydens de vaat of onderwyl je, tussendoor, allerlei sms'jes zit te versturen. je moet kyken met de strakke, overspannen blik van de maniakale voyeur. dan kyk je op twéé niveaus: de details van de oogopslagen en de kleine gebaren die àlles zeggen over de verhoudingen onderling - én het ongemeen clevere werk van de hedendaagse monteurs, die op een heimelyke manier toch wel, uiteraard, een interpretatie pushen - en die vooral, wat het zo goed maakt, een verhààl vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten