hoewel ik een groot fan ben van de byna dagelykse podcast van maarten van rossem, is hy toch, in de loop der afleveringen, van "historisch specialist" beginnen af te zakken tot een soort van "opa vertelt". vooral in zyn reeks over kinderboeken springt de informatie echt niet verder meer dan "dat is echt een ongelmoflyk mooi boek", "het is toch wel spytig dat mensen die boeken niet meer lezen", "franquin is een erg goeie tekenaar" - jaja, opa...
voorts is het ook zo dat extreme meningen vaak een signaal zyn van een extremer gebrek aan kennis van zaken. vooral juist wanneer mensen bepaalde dingen heel erg ophemelen.
een écht terzake doend criticus moet eigenlyk alles even goed vinden, zelfs wanneer hy terloops ook op brol, fake of charlatanisme wyst.
ten slotte erop wyzen: ook "satire" wordt erg dikwyls gebruikt om een gebrek aan eruditie te maskeren. zoals deze week vincent byloo, die, in een krantencolumn, goedele liekens ervan beschuldigt, als parlementslid veel te weinig werk te verrichten; in een reactie toont liekens aan dat die bewering niet klopt; repliek van byloo: "dat was satirisch bedoeld".
vind ik niet leuk. een satiricus moet juist éxtra goed op de hoogte zyn. een satiricus moet juist éxtra hard de waarheid spreken.
(ik ben heel erg fan van goedele liekens. vroeger jarenlang juiste niét, maar na één enkele, kortstondige ontmoeting met haar juist wél; die kwam echt enorm mooi uit de hoek en deed myn mening ogenblikkelyk 180 graden draaien.)
(vlaamse recensenten zyn er doorgaans byzonder slecht in om hun mening te herzien. terwyl dat juist de hardcore van hun business zou moeten zyn.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten