ik reed met een enorm grote autobus annex vrachtwagen. er was wel een soort co-chauffeur (s), maar toen ik op een moment eventjes achter het stuur in slaap viel en weêr wakker werd, toch niet meer. "je kan het wel," zei die co-chauffeur maar dan aan de zykant staand op straat. de bus zat vol kinderen, onder anderen myn eigen kinderen. ik wist het verschil niet meer tussen de rem en de koppeling en het gaspedaal. dan kwamen we, middenin de stad, by een extreem steile helling; gewoon hopen dat we niet voorover zouden slaan. het kwam echter tot een goed eind.*** arriverend by een vacantieverblyf waar ook vermoeiend veel kinderen waren. er was een boekenkast: die zo klein was: dat er maar één boek in paste, als in een magnetische houding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten