zag ik hier in de werk-kamer een muis voorby-schieten? om luv meteen gerust te hebben: naar alle hoogste waarschynlykheid helemaal niet - maar: wat alleszins opmerkelyk is: als je dàn,- dwz nadat je vermoed hebt, een muis te hebben gesignaleerd -, als je dàn onze huiskat pitouche boven gaat optillen, om meê naar beneden te nemen: wat een geniale transformatie ondergaat dat beest dan ineens - dwz ineens wordt dat luie, lamlendige, nutteloze, poezelige huisdier een volmaakt wapen, een op àlles perfect voorziene killing machine... the killer is in the eye of the beholder...
grommmm, wat een mooie dag was het verder, vandaag; gaat er iéts boven een dagje thuiszitten? in een leêg huis dan nog het liefst, op warme kousevoeten, de gordynen in de linkervleugel alle dicht, spotify op zeven, tussendoor ook het belachelyke journaal, mails opstellen in de zetel, cola zero drinken... zo heb ik dertig jaar geleefd, eigenlyk - dat waren myn beste jaren... myn beste herinneringen zyn niet die aan new york of aan malta, niet die aan de capitol of de melkweg, niet die aan een of andere boekvoorstelling of wat ook - maar aan die ene keer in die zetel aan m'n salontafel met dat blikje drinken.
zelfs de fysieke eigenvervulling is geen goed idee, zo in huis. zelfs dàt is reeds een afleiding van het alleenzyn, een verkwanseling van de meditatie..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten