(ik wist deze droom nog by het wakker worden; één kwartier later was ik hem totaal kwyt; maar nog eens een kwartier later, door een lees-associatie, kwam die terug naar boven.)
aan zee. "wat viel hier vroeger voor de jeugd veel te beleven - en nu helemaal niets meer." nu werkte ik hier in de horeca?? myn opdrachtgevers waren een stel jonge studenten. ik moest drankjetons verkopen en de bedoeling was dat ik voor die jetons actief reklaâm maakte, ermeê rondlopen door de tamelyk drukke staminee en iedereen aldoor aanspreken; "jy jetons? jy nog een drankjeton?" slechts zeer zelden had ik prys. één jeton was 1 euro. "hoeveel jetons is één drankje?" "sorry, dat weet ik eigenlyk niet." ik was best onhandig, de euro's in m'n achterbroekzak, zien dat die er niet uitvallen, etc. met één van die meisjesstudenten kon ik best opschieten. op den duur reed ik tezamen met haar terug naar antwerpen - ze werd gechauffeerd door haar vader. in de achteruitkykspiegel zag ik dat deze vader niemand minder was dan etienne vermeersch. ik zeg voor de grap, best hard lachend: "als zy en ik binnenkort zouden trouwen, dan word jy myn schoonvader... by etienne vermeersch en zyn vrouw en zoon en dochter thuis... ooit was ik hier al wel eens geweest... die dochter had my dus ooit al wel eens eerder gezien, zonder het te beseffen... aan het plafond hing een metalen spin, met de bedoeling dat dier poten "artistieke" schaduwen op de wand zouden strooien. "ik zou dat griezelig vinden..." maar vanuit de intellectualiteit van etienne vermeersch was daar niets griezeligs aan. zyn zoon mopperde dat wat hy deed, nooit genoég was voor zyn vader. "ik schreef een compositie, toen ik nog een kind was, en toen zei hy alleen maar: 'nu moet je nog een tweede compositie schryven.'"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten