myn dagen zyn definitief naar de latere kant opgeschoven. om halftwaalf smiddags pas hebben opgestaan, heet geen doodzonde; omdat ik, de dag tevoren, toch pas om vier uur snachts onder de wol ging. en dan nog, onder de wol, één halfuur aan het lezen ben geweest. myn katholieke geweten, hetwelk doceert waarom luiheid des duivels is, moet maar willen erkennen dat een slecht uitgerust, uitgeperst en vermoeid lichaam ook niet werkbaar is.
rond het middaguur nogal gemakkelyk aan de slag gekund voor een opdracht waarvan de deadline nakende: "vier sketches voor vrouwendag". gisterennacht was ik daar ook reeds aan bezig - doch toén schoot het niet op. vandaag ging het vanzelf. wat juist het geval was omdat myn onderbewuste er, dankzy myzelf, de tussenliggende nacht lang op was kunnen blyven voortkauwen.
dwz: uiterààrd kan je in het begin van de dag, met een frisse kop, veel béter werken dan laat op de dag; maar toch is laat op de dag werken evenééns byzonder vruchtbaar - namelyk als een soort van voor-kneden naar de volgende dag toe.
ik ben een workaholic; daar schaam ik my niet voor én daar ben ik niet trots op; het is gewoon wat het is. doch na een leven lang van dattum, kan ik er alleszins wel een paar zinnige dingen over vertellen.
hard werken is goed als een antidotum tegen depressie, zelftwyfel, landerigheid et cetera.
als ik ooit,- zal er gelukkig nooit van komen ,- een therapeutische praktyk zou oprichten, dan zou dit volgende één der basisregels betekenen: wél uitslapen - maar metéén na het uitslapen: arbeiden.
doch hard werken is niét goed als dit gebeurt op een overspannen manier.
het werken moet aanvoelen als een vorm van relaxen.
dit heb dit al wel vaker gesteld: ik hoef niet, om te mediteren, op een kussen gaan zitten in kleêrmakers-houding. ik kan mediteren - en precies tegelykertyd zeer druk met vanalles bezig zyn. ik ben live on stage bezig, een track op te zoeken voor de eerstvolgende burleske dans, onderwyl precies op datzelfde moment fred ontsmet my komt zeggen: "die linkse microphoon moet nieuwe batteryen!", én nog eens terwyl een zanger my komt aanroepen: "hé!! ik was daarjuist al aan de beurt moeten komen!!" - welnu, nog eens terwyl, kan ik, op datzelfde kruispunt in de hitsige geschiedenis, in alle onbewogenheid mediteren en glimlachen. zonder te stoppen met handelen, met acuut reageren.
in de namiddag met mollie en luv en rocco james conan op stap naar het wynegem shopping center. mollie bleef graâg alleen thuis. luv haar nagels laten doen, rocco twee broeken kopen, ikzelf naar de standaard boekhandel en naar de fnac, om my een handvol banale, mainstream stripverhalen aan te schaffen - doch ook naar de hema, voor nieuw tekenmateriaal. als àl myn prenten verkocht geraken - waarom de productie daarvan dan niet gestrenger eerbiedigen? nu byna twee jaar geleden ben ik weêr beginnen te tekenen; het is zéér moeilyk in te schatten, doch vermoedelyk maakten-ik in die tyd toch zeker wel een 120-tal prenten. vraag: hoeveel van die prenten heb ik vandaag nog in huis? antwoord: nul. geen énkele, ze zyn ALLEMAAL verkocht.
savonds naar de eerste byeenkomst voor die sketches, zie photo hierboven. in vosselaar. myn vosselaarse clan, een geweldig iets...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten