zoals te voorspellen viel, droom ik deze dagen iédere nacht dat ik weêr op de school ben, waar ik tot voor kort, gedurende vyf jaar, ging lesgeven. dat zyn dan dromen vol schaamte. ten eerste: wat doe ik hier nog? ik heb hier toch niks meer te zoeken, wie denk ik wel niet dat ik ben om hier nog door die gangen te lopen? ten tweede: wie denk ik wel niet dat ik ben - iedereen wérkt hier, maar ikzelf kom hier binnen vanaf een kinderlyke glybaan?
gelukkig: ik had wel erger gevreesd; ik had my eraan verwacht, dat ik zou gaan dromen dat ik met niks in orde zou zyn, dat ik examens niet zou hebben voorbereid en dat soort stress; maar daarvan blyf ik gevrywaard, ik besef toch wél altyd dat ik hier geen verantwoordelykheden meer heb. dus toch wel zyn het, hoewel niet aangenaam, dromen van vryheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten