weêr ongeveer genezen. weshalve in luv haar plaats, die nog ziek is/was, de kinderen smorgens vroeg naar school gefietst en snamiddags ook terug gaan ophalen. behoorlyk koud en ongezellig op straat, geen wonder dat byzonderlyk rocco james conan geen zin had. wat een fascisme, van je derde levensjaar tot minstens je achttiende levensjaar iéder etmaal naar zo'n kut-school... vyf dagen iedere week, protest 100% nutteloos... door regen en wind...
nu is het rond de middernacht. de konynen zitten hier by me, in de machine-kamer. een beetje huiswerk heb ik, doch niet véél. de weinige besognes die me voorts beploegen, zyn moeilyk te noteren, wegens te persoonlyk... alleszins zit de rare première van m'n toneel-thriller my wel dwars; we hadden zes try-outs, alle zes erg succesvol, dwz eender wie ik spak uit het publiek, scheen érg enthousiast; uitgerekend de voorstelling van de première, waar critici, huursoldaten en programmatoren present tekenden (en waar ikzelf niét by aanwezig was), schynt iets minder goeie ophef te hebben getriggerd - hier en daar wél, doch minder algemeen; een paar van myn vrienden die er waren, doen erg kritisch... wat een voos karma - want: op zich schynt dit geen erg, doch wél jammer is misschien dit volgende gegeven, o lezers: dat dit eigenlyk, maar ook feitelyk, àltyd de richting schynt van myn bestaan; een onvatbare optelsom van valse beloften, keer op keer, dag na dag, jaar na jaar...
vreemd ook dat ik desondanks toch onversaagd blyf voort-ademen en voort-knutselen. een ander zou allang in een depressie zyn vervallen. ik doe het dus écht voor myzelf! én voor myn zeven-en-tachtig fans, die houden my ook op de been...
konynen kunnen veel hoger springen dan je zou denken. vorige week zag ik de grootste, chocolate, bovenop de tuintafel zitten. hoe kon hy daarop zyn geraakt? vanaf die doos springende, leek my onmogelyk - maar vanmiddag zag ik het gebeuren. alleen kan 'ie daarna niet weêr naar beneên springen (net zoals, naar men zegt, koeien wel op een trap kunnen klimmen, maar niet daarna weêr eraf...)
konynen kunnen veel hoger springen dan je zou denken. vorige week zag ik de grootste, chocolate, bovenop de tuintafel zitten. hoe kon hy daarop zyn geraakt? vanaf die doos springende, leek my onmogelyk - maar vanmiddag zag ik het gebeuren. alleen kan 'ie daarna niet weêr naar beneên springen (net zoals, naar men zegt, koeien wel op een trap kunnen klimmen, maar niet daarna weêr eraf...)
2 opmerkingen:
Belgische kinderen hebben geen schoolplicht, alleen leerplicht.
Leren zou een recht moeten wezen... Iets aanleren is zoveel leuker wanneer je het zélf wil kennen / kunnen.
Een reactie posten