zo een van die niet uiterst vaak voorkomende, maar gelukkig ook niet té zeldzame dagen waarvan je, nog voordat 'ie integraal voorby is, vermag te stellen, dat je ertydens "byzonder veel hebt kunnen doen", en dan wel met plezier bovendien, want werken zonder plezier, is ook een café zonder bier.
doordat ik gisteren ziek was, kon ik uitzonderlyk vroeg naar dromenland (als ik gezond ben, is dat onhaalbaar); en om die reden, of beter gesteld om die oorzaak, kon ik vandaag reeds om halfacht smorgens uit de veren - en toch quasi acht uurs hebben geslapen!!
met die tamelyk frisse geest de benevelde snelwegen op - tàmelyk fris, gezien myn griep niet doorbreekt, doch wel myn kopvalling zo erg is, dat ik my er bywylen gratis high van waan.
nevelachtig, aldus; en zodoende traag ryden de boodschap; dit een zondag zynde, evenwel, niet overdréven veel volk op de baan; aldus vlekkeloos en gezwind richting brussel (had op de terugweg wel beter getankt, onderhand; pyltje in het rood...)
in het radio-programma "bar du matin". niet overdreven goed op dreef, dwz normaal gezien kom ik iets beter op m'n woorden. ik wilde zeggen:"vrouwen excelleren als vertolkende artiesten," ook alleen maar doordat de vraag tevoren luidde:"hoe is het om met twee actrices te werken?" maar in plaats daarvan begon ik te zeveren:"vrouwen zyn minder scheppend artiest..."
om elf uur smorgens alweêr terug thuis. als ik wou, kon ik opnief te bed, maar aanstaande dinsdag moet ik ook vroeg smorgens arbeiden ("de kleinste revue van vlaanderen", in cc lier), dus is dit volgende het plan: om de komende dagen myn leefschema om te switchen; vroeg op, vroeg onder ("omswitchen" is met opzet een contaminatie.)(van "omdraaien" en "switchen"...)
een voordeel van vroeg gaan slapen: als ik heden ten dage laat opblyf, zyn myn televisie-kykende gewoonten nogal benard; de laatste tyd heb ik rond drie uur snachts altyd naar holocaust-documentaires zitten zien, wat voor de geest desoriënterend werkt. dus als ik straks denk:"gaan slapen of naar schindler's list zien?", dan zal ik gelukkig zuchten:"gaan slapen!!" (schindlers list hier slechts een metafoor. m'n specifieke thema is het nazisme in witrusland...)(stanley kubrick zei, naar zyn mening gevraagd, over schindlers list dit volgende:"de holocaust gaat over 6.000.000 mensen die worden vermoord. schindlers list gaat over 600 mensen die worden gered. nog iets?")
snamiddags trad ik in de voetsporen van myn vader, die, eêrtyds, zyn romans schreef onderwyl zyn vyf kinderen door het huis liepen en met lego gooiden. met diezelfde onverstoorbaarheid snamiddags in het midden van myn huishouden zeer gezwind aan m'n sherlock holmes-lezing kunnen werken - die heel anders gaat zyn dan myn vorige lezingen over holmes; met name: ik ga érg uitgebreid maar één prent van sherlock holmes bespreken, om alzo de gehele mythe te dissecteren (voor die prent: zie hierboven, "prent van de week", "the final problem", door sidney paget.) (met al die nazi's in m'n brein, wel maken dat ik die prent niet per ongeluk ga noemen:"the final solution"...)
"onverstoorbaarheid" is niet eens het juiste woord; telkens ik door de kindjes werd afgeleid, was dat een groot genoegen, dat nooit lang duurde, zodat ik daarna vanzelf weêr kon voortploegen aan m'n huiswerk. aan een bureau, in het midden van de woonkamer (die bureau is hier pas binnengekomen, een cadeau van m'n broêr jeroen, die ervan af wou...)
opeens waren de kinderen weg - én heb ik die lezing zelfs reeds kunnen oefenen voor de spiegel.
ze bléven weg - zodat ik de garage zelfs nog heb kunnen opruimen (de kerstboom inpakken. emily dickenson heeft daar een gedicht over geschreven, dwz over het inpakken van kerstversiering - maar: het is geen goed gedicht, want: het keert zich tegen het ritueel der feestdagen. met kerstavond zat myn oomzegger-neef enak op myn schoot en sprak:"ik houd van kerstmis!!..." wie zal ik dan wezen om daar tegenin te trekken??)
en nu is het kwart na zes savonds in de kille, schemerige machine-kamer - het uur waarop ook myn grootste voorbeeld ooit, samuel pepys (1633-1710), in het prilste donker van de stad, van zyn huishouden eventjes wegvluchtte - om aan zyn dagboek te voort te knutselen...
1 opmerking:
"onverstoorbaarheid" is niet eens het juiste woord; telkens ik door de kindjes werd afgeleid, was dat een groot genoegen, dat nooit lang duurde, zodat ik daarna vanzelf weêr kon voortploegen aan m'n huiswerk. aan een bureau, in het midden van de woonkamer (die bureau is hier pas binnengekomen, een cadeau van m'n broêr jeroen, die ervan af wou...)
opeens waren de kinderen weg - én heb ik die lezing zelfs reeds kunnen oefenen voor de spiegel.
ze bléven weg - zodat ik de garage zelfs nog heb kunnen opruimen (de kerstboom inpakken. emily dickenson heeft daar een gedicht over, dwz over het inpakken van kerstversiering - maar: het is geen goed gedicht, want: het keert zich tegen het ritueel van de feestdagen. met kerstavond zat myn oomzegger-neef enak op myn schoot en sprak:"ik hou van kerstmis!!..." wie zal ik dan wezen om daar tegenin te gaan??)"
Alsof hier ter plaatse kinders ontbrekend-rondlopen. Dat vind 'k zo sprekend aan uw BLOG-teksten. Wanneer de alinea's als individuele donderstenen worden opgemerkt en uitgekristalliseerd komen allerlei invalshoeken tevoorschijn die -na een andere richting te zijn opgestuurd- een voedingsbodem geven voor smakelijke, verse woordelijke uitwassen. De lezer kan er weer even tegen, in delen der taal ligt en blijft liefst zo min mogelijk verzwegen!
Uwes
Een reactie posten