door de gruwelyke sovjet-film uit 1984, "come and see", zit ik nu helemaal in de thematiek "de nazi's in witrusland", wat een van de aller-ergste nazi-taferelen ooit is geweest; meer dan vyfduizend dorpen werden er met de grond gelyk gewalst. vierhonderdduizend mensen werden "afgevoerd", even zovelen werden, telkens per dorp, in een grote, houten schuur byeengedreven en opgebrand. in steden slachtte men zich werkelyk een baan door de straten. de mensen moesten daar allemaal dood, eenvoudigweg; om plaats te maken. de ss-er die dat allemaal bestierde, een zekere oskar dirlewanger, geldt officieel als één van de drie of vier àllermeest ellendige nazi's van de gehele bunch. wat ik hier niet ga doorvertellen, google het zelf maar op, àls je metalen zenuwen hebt.
dat zo'n onmensen bestaan, is jammer genoeg geen wonder, maar dat er aan uitgerekend dat soort monsters zovele tienduizenden mensen blindelings gehoorzamen - om dat te verstaan, schiet ons brein tekort. terwyl het toch belangryk is om dat te weten.
een dag of veertien geleên kwam ik binnengewandeld op myn theaterbureau, waar myn verkoopbaas, wim schuur, my de vraag voorlegde hoe ik het maakte. het was vrieskoud en ik was myn winterjas thuis eventjes kwyt, zodat ik in een hemdje naar hem toe was gefietst: met letterlyk negen t-shirts onderaan. terwyl ik die nu alle negen één na één uitdeed (by hém brandde de stoof), antwoordden-ik naar waarheid:"extreem goed!" met die uitdrukking, "extreem goed", moest wim enigszins lachen, al bleef ze gemeend; alles lachte my tegemoet, ik was druk bezig en goed bezig, en alles zag er optimaal uit.
nu zyn we twee weken verder en zakken al myn zekerheden weêr 'ns als een plumpudding in mekaâr. op de langere duur creëert zoiets dan een zekere mate van zelfhaat; ik dan geneigd wordende, myn tegenstrevers en uitlachers gelyk te geven - maar: wat hebben jullie aan zoveel verbittering? wat moet ik vandààg al panikeren om zorgen voor later, zorgen die zich nu immers al jarenlang, telkens vlak voor myn voeten, naar drie maanden verderop verschuiven (dwz: tot dusver heb ik byna altyd wel myn brood van vandààg kunnen betalen; steevast is het, in het ergste geval, het brood van binnen drie maanden dat zorgen baart...) dus misschien mede daarom my gisteren en eêrgisteren en de dag daarvoor, zo erg aan het verdiepen geweest in die hel van witrusland; die dingen zyn zo erg, dat ze de potsierlyke "erge" dingen uit myn eigenste bestaan compleet vermorzelen... trouwens niet alleen door de nazi's, ook door de stalinisten werd wit-rusland, voor én na de oorlog, helemaal gemolesteerd... maar de film "come and see" stamt, zoals gezegd, uit de sovjet-tyden, toen het veiliger was om alleen maar de nazi's en niét de bolsjewieken aan de kaak te stellen.
vanmiddag was ik heel eventjes ziek, maar twee brufens deden wonderen...
overdag met de kinderen, oa lopen we hier in de woonkamer met z'n vieren te rolschaatsen. luv kan goed rolschaatsen, my lukt het iets minder. savonds zoals hierboven aangegeven naar wetteren...
morgen naar een try-out van jowan petit... overmorgen de laatste try-out voor de toneelthriller...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten