feuilleton in 10 afleveringen
door don vitalski
6.
"dus: in orde," zei de prediker. "het commissariaat in alle staten, het klapstoeltjes-commando, nu onder het beleid van kapitein kaaiman, als vanzelfsprekend ook ogenblikkelyk helemaal bereid om nieve recruten aan te pakken. de vliegende brigade meteen op de baan! je kent dat lied?" en neuriënd ging 'ie voort, als volgt:
"genade, genade - de vliegende brigade - de banden van hun camion - die botsend op de rotsen klom - vloog over de autostrade..."
"ach ja..."
"pas toen drong het opeens tot ze door: wacht eens even! maar de prediker zelf - tegen dié figuur kunnen we weinig beginnen! ze hebben my twee of drie keer naar het secretariaat laten overkomen, pro forma; zeldarik, maar ook doctor strausius, zelfs de de secretarisvogel in eigen persoon; ze zyn zich daar allen, zonder uitzondering, in de meest ongerymde verontschuldigingen denkbaar aan het uitsloven geweest - daar had je, wat ik je brom, by moeten zyn!..."
hy reikte, in de richting van die voze vogel, één lange hand uit, aan een nog langere, zeer magere arm, en algauw kwam de vlerk naar hem toe gefladderd. "niet zover van het berenbos is er een kleine vyver, ben je daar al 'ns geweest? het is maar een plas, maar ze hebben die plas een naam gegeven, namelyk 'de vlatava', en daarom lykt het nu toch eêr een kleine vyver. daar dreef ooit één enkele zwaan op het oppervlak, een gehele eeuwigheid helemaal in haar eentje. met een staf, met één zegenende beweging, met één juist geformuleerde toverspreuk, heb ik die eenzame zwaan zich in meerdere zwanen doen splitsen. nu zwemmen er daar veertien witte zwanen - dat soort van mirakels kan ik presteren."
hy gaf de neus-raaf, om het beest dan maar op deze manier te beduiden, een grote broodkuimel, die 'ie, naar we zagen, had bewaard in één van zyn sandalen - dit alles, zonder intussen zyn preek te hoeven te onderbreken. "als ik vertoornd ben of wraaklustig, als was ik een figuur uit het oude testament - myn god, dan kan ik ook wel juist de meest érge dingen bewerkstelligen!" hy aarzelde - maar gaf dan toch één voorbeeld:"ik heb een slang als huisdier. dat wist je niet - maak je geen zorgen, dat beest slaapt in een grafkist in de kelders van deze kapel, net zolang als ikzelf dit bepaal. maar het is al gebeurd dat ik dit satanische dier één naam in fluister; datzelfde etmaal nog, maar dan toch véle uren van onvoorstelbare angst en dodelyke pyn later, moet het slachtoffer worden begraven, niet met myn zegen, maar eerloos, in de zogenaamde 'hondenhoek' van circus bulderdrang."
de prediker blééf maar tegen hem praten; en dat was, mind you, een gehele eer voor hem ook! andere bulderdrangers zagen neêr op hem, en deden meestal zelfs alsof 'ie ze niet eens kon verstaan. alleen maakte de vaak uitzonderlyke langdurigheid van zyn preken hem wel 'ns ongemakkelyk. wel blééf hy zyn bewoordingen mooi te vinden - maar: ze dreigden dan voor de leeuw dan tot muziek te verworden; hy bleef er wel naar luisteren, maar zonder dat ze nog naar iéts, naar eender wat, zouden hebben willen doorverwyzen; het werden klanken, vormen, kleuren.
om toch wakker te blyven, zochten zyn ogen weêr door het grote venster vlakby hem; waar ergens ook alweêr, was er, naar 'ie de indruk kreeg, een wezen zich aan het voortbewegen? door de wuivende grashalmen, die grote regenwolken als het ware reeds in zyn nek? wié was het, waarom wilde die misschien ook tot by de kapel geraken?
dan babbelde de prediker weêr voort.
WORDT VERVOLGD
"genade, genade - de vliegende brigade - de banden van hun camion - die botsend op de rotsen klom - vloog over de autostrade..."
"ach ja..."
"pas toen drong het opeens tot ze door: wacht eens even! maar de prediker zelf - tegen dié figuur kunnen we weinig beginnen! ze hebben my twee of drie keer naar het secretariaat laten overkomen, pro forma; zeldarik, maar ook doctor strausius, zelfs de de secretarisvogel in eigen persoon; ze zyn zich daar allen, zonder uitzondering, in de meest ongerymde verontschuldigingen denkbaar aan het uitsloven geweest - daar had je, wat ik je brom, by moeten zyn!..."
hy reikte, in de richting van die voze vogel, één lange hand uit, aan een nog langere, zeer magere arm, en algauw kwam de vlerk naar hem toe gefladderd. "niet zover van het berenbos is er een kleine vyver, ben je daar al 'ns geweest? het is maar een plas, maar ze hebben die plas een naam gegeven, namelyk 'de vlatava', en daarom lykt het nu toch eêr een kleine vyver. daar dreef ooit één enkele zwaan op het oppervlak, een gehele eeuwigheid helemaal in haar eentje. met een staf, met één zegenende beweging, met één juist geformuleerde toverspreuk, heb ik die eenzame zwaan zich in meerdere zwanen doen splitsen. nu zwemmen er daar veertien witte zwanen - dat soort van mirakels kan ik presteren."
hy gaf de neus-raaf, om het beest dan maar op deze manier te beduiden, een grote broodkuimel, die 'ie, naar we zagen, had bewaard in één van zyn sandalen - dit alles, zonder intussen zyn preek te hoeven te onderbreken. "als ik vertoornd ben of wraaklustig, als was ik een figuur uit het oude testament - myn god, dan kan ik ook wel juist de meest érge dingen bewerkstelligen!" hy aarzelde - maar gaf dan toch één voorbeeld:"ik heb een slang als huisdier. dat wist je niet - maak je geen zorgen, dat beest slaapt in een grafkist in de kelders van deze kapel, net zolang als ikzelf dit bepaal. maar het is al gebeurd dat ik dit satanische dier één naam in fluister; datzelfde etmaal nog, maar dan toch véle uren van onvoorstelbare angst en dodelyke pyn later, moet het slachtoffer worden begraven, niet met myn zegen, maar eerloos, in de zogenaamde 'hondenhoek' van circus bulderdrang."
de prediker blééf maar tegen hem praten; en dat was, mind you, een gehele eer voor hem ook! andere bulderdrangers zagen neêr op hem, en deden meestal zelfs alsof 'ie ze niet eens kon verstaan. alleen maakte de vaak uitzonderlyke langdurigheid van zyn preken hem wel 'ns ongemakkelyk. wel blééf hy zyn bewoordingen mooi te vinden - maar: ze dreigden dan voor de leeuw dan tot muziek te verworden; hy bleef er wel naar luisteren, maar zonder dat ze nog naar iéts, naar eender wat, zouden hebben willen doorverwyzen; het werden klanken, vormen, kleuren.
om toch wakker te blyven, zochten zyn ogen weêr door het grote venster vlakby hem; waar ergens ook alweêr, was er, naar 'ie de indruk kreeg, een wezen zich aan het voortbewegen? door de wuivende grashalmen, die grote regenwolken als het ware reeds in zyn nek? wié was het, waarom wilde die misschien ook tot by de kapel geraken?
dan babbelde de prediker weêr voort.
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten