smeulsmurf 3

HET GEHEIM VAN DE SECRETARISVOGEL

feuilleton in 20 afleveringen

door

don vitalski

3.

naar voren gestapt uit die kolkende vreemde nevels, die deze kille, glooiende weiden bedrukten, verscheen daar, als uit de stoet van een eenling, het volmaakte, onweêrlegbare aangezicht van de indringer, niemand minder. waar hy in den beginne werd getekend door glimmend zwarte haardos, die breed langs zyn smalle kaken viel, scheen hy vandaag byna geheel te zyn kaalgeslagen; zyn vel zelf zag er dodelyk mager uit, van een dof grys met gele teint; maar zyn houding geleek enigszins gezwind, hy hield zyn rug goed recht, en zyn stappen, waarmeê die nu nog dichterby kwam, oprecht en zelfzeker.

    eerst tot de matrozen-aap, maar meteen daarna ook tot buffalo bill, sprak de indringer luid en duidelyk:"goeiendag."

    na, met een tamelyk scherpe blik, ook de anderen van het gezelschap snel begroet te hebben, sprak hy voort, alsof dit alles zelfs nog iets tamelyk gewoons was:"jullie schrikken," sprak hy, "maar ik zag jullie een dag of twee geleên hier al voorbykomen - dus ik heb tyd gehad," bedoelden-'ie, "om deze gehele situatie eerst 'ns fatsoenlyk te overdenken."

    "je verrast ons," zei buffalo bill.

    "dat begryp ik," zei de indringer. waarna 'ie ons meteen het voornaamste kwam meê te delen, waarvoor 'ie überhaupt tot ons was gekomen. "toen ik hier pas toekwam, begreep ik totààl niet wat er gebeurde. ik verstond jullie zelfs niet - jullie hele taal, was erger dan chinees voor my! maar," sprak 'ie voort, "na alles wat ik ondertussen te weten ben gekomen - nu zou ik jullie," zo articuleerden-'ie dit helder. "nu zou ik jullie willen bedanken. voor wat jullie hebben gedaan voor my."

    hier hadden we niet van terug. buffalo bill sprak:"hey, man... dat spreekt allemaal vanzelf..." en de matrozen-aap ging voort:"wil jy misschien zo'n sublieme braadpannenkoek - dat onze laatste."

    de indringer lachte.

    dan vertelden-'ie, in het kort alles tezamengevat, dit volgende:"voor vanavond kunnen jullie met my meêkomen - daarginder, een halfuur lopen hier vandaan, is er een fantastisch goed tentenkamp, fantastisch goed georganiseerd. daar is er een bed voor ieder van jullie. voor het nylpaard," zo sprak 'ie, "heb je daar zelfs een klein stukje rivier."

    "een rivier?" sprak alfred rosengarten nevada, zich met zyn zakmes een stuk van de kaasbol bedreven afsnydend. "wat voor 'n rivier dan wel preciés?"

    Rosengarten en zyn leeuw waren het liefst van alles hun eigen weg blyven vervolgen - zelfs al zouden ze, naar die indringer van ze dit beweerde, voor dertig procent in kringetjes hebben gelopen. maar de rest van het gezelschap, het roze nylpaard voorop, maakte er geen woord aan vuil. dwars door de dichte misbanken, bleven ze hun nieuwgekomen gastheer nieuwsgierig alsmaar meer achternalopen - naar de signalen in het aanwassende mos dit aangaven, liepen ze alsmaar meer noord-oostelyk.

    "we hebben voor vanavond zelfs een uitgebreide voorstelling op het programma," zei de indringer. "de eerste van deze week."

    "een - een voorstelling??"

    "ja, je zal zien..."

    nog verder te voet zo onderweg, opperde buffalo bill op een ogenblik middenin deze geschiedenis:"we zullen betalen voor onze ticketjes... een echte circusvoorstelling - hoelang is dit geleên? we zullen ons amuseren, we zullen de boel daarna ook meê opruime, en we zouden je voor altyd terug dankbaar zyn als we inderdaad zouden mogen blyven slapen by jullie, inderdaad liefst in echte bedden - god," sprak 'ie, "ik ben geen zeventien meer! maar," kwam 'ie terzake, "daarna ga jy met ons meê verder. jy gaat met ons meê - naar de directeur."

    "geen sprake van!" zei de indringer lachend.

WORDT VERVOLGD