smeulsmurf 4

DE TERUGKEER VAN DE SECRETARISVOGEL

feuilleton in 20 afleveringen

door

don vitalski

4.

door de vooruitzichten die de indringer voor hen was blyven in het leven roepen, waren onze vrienden zich wellicht vanzelf, en nog méér door hun uitputtingen door ontbering, aan het klaarmaken geweest voor een zwoel-warme kermis, welken-hen dadelyk in zyn armen zou drukken; wentelend kippengebraad en orgelmuziek, dannemans, four roses en corned beef, kampvuurtjes overal waar je keek - en vrouwen, nog meer sterke drank en nog méér goeie muziek. in waarheid was er inderdaad wel een tentenkamp, maar dan slechts van zes of zeven tenten, die schamel, in een onhandige rechthoek, by mekaâr stonden, aldus toch ternauwernood, tezamen een soort middenerf vormend, waar één barbecue stond opgesteld - die niet brandde. by één van de tenten stond er een pelikaan. wat verderop, by een droefgeestige, smeedyzeren waterkraan, scheen een oud dametje met byna geen kleêren aan, een stel bord te staan afwassen; en dat was het; geen brassband, geen roulettetafel.

    toch geraakten allen, zelfs de oude leeuw, gelyk weêr byna overstuur, meteen van zodra ze dit volgend vernamen, dat byzonderlyk over die circusvoorstelling ging, die om halfnegen stipt zou aanvangen, en waar ze overigens geheel gratis naar binnen mochten, "dat spreekt vanzelf!" "om negen uur, wanneer de voorstelling nog maar een halfuur bezig is, verwachten we zelfs het slangenmens. voor een séance." de indringer zag gelyk de volledige scepsis, die het was, op alle zes deze geniale bulderdrangers hun wereldberoemde gelaat - alleen de kleine niels, overigens, bleef hier wat buiten, ook letterlyk; allen stonden onder een klam, wapperend tentzeil, behalve de kleine niels, die liep buiten, met een grote stok in zyn handen, een nog méér gigantische kip achterna...) "in het begin gelooft niemand het, ik geloofden-het eerst zelf ook niet. maar de vorige weken was het slangenmens er ook iedere keer. wat verderop,- ik mag jullie niet zeggen waar precies -, maar wat verderop liggen hier zelfs verse eieren van het slangenmens.

    naarmate de late namiddag voortschreed, kwam er toch, stap voor stap, wat meer couleur in de keet. komende van de meest naburige, best verzorgde legertent in dit geheel, daagden daar, tydens het vallen van de allervroegste schemer, twee levendige zigeunermeisjes op, die, naar ze zeiden, net gedaan hadden met slapen. op de plek die de indringer hem aanwees, maakte buffalo bill een zéér degelyk, om niet te zeggen een werkelyk oérdegelyk kampvuur aan, terwyl die twee meisjes kennelyk niet meer ophielden met het aandragen van allerlei magisch; kussens, sjaals en wanten, paardendekens; een oneindige hoeveelheid flessen rode wyn. wat later daagden-er, van nog een andere tent, een moeilyk telbaar aantal worstelaars op, eerst één voor één, vervolgens allemaal door mekaâr. een pààr van die figuren schenen de buffel, zoals ze hem noemden, "nog te kennen van vroeger," maar hun ouwe vriend, buffalo bill zelf, had er moeite meê om het in het verborgene te houden, zich niet mer te herinneren wannéér dan wel precies, hun paden dan al 'ns zouden hebben gekruist. wat 'ie dan maar opwierp als een verdienste van 'm temeer; "verdomd," sprak 'ie, "beseffen jullie wel hoe oneindig veel avonturen ik niet beleefd heb? en het houdt niet op!"

    en zo werd het dus acht uur savonds. het nylpaard werd de mogelykheid voorgelegd, zich inmiddels naar een kleine, nabygelegen rivierbedding te begeven, waar de zigeunermeisjes haar met graâgte naartoe zouden hebben geleid; "een modderbad!" zeiden ze met een giechel - maar: het vooruitzicht op een circusvoorstelling - met in de hoofdrol het slangenmens... dit was gewoon geen eerlyke keuze, zélfs niet voor het nylpaard.

WORDT VERVOLGD