smeulsmurf

DE TERUGKEER VAN DE SECRETARISVOGEL

feuilleton in 20 afleveringen

door

don vitalski

5.

in de loop van zyn relatief, alsnog, toch maar héél erg korte bestaan binnen het circus, had de indringer zich, in zekere zin, best aardig weten op te werken, toch wel. daarstraks al, nog onderweg naar dit kampement, had 'ie ons dit volgende reeds uitgelegd: dat hy, na daar tezamen met de matrozenaap te zyn ondergebracht, acht weken lang in het klapstoeltjescommando had gediend - "tot aan de streep / daar klapte de zweep!" sprak 'ie lachend. dat 'ie vervolgens was terechtgekomen in het commando van kapitein de vampyr, die een merkwaardige sympathie voor hem aan den dag scheen te willen leggen - in ieder geval, werd de indringer naar dins kâsteel getransporteerd. "daar deed ik een tydlang allerlei tuinwerk - dat mag jullie vrolyk in de oren klinken, in de praktyk was het klapstoeltjescommando, daarby vergeken, een lachertje!" maar op een manier, die van ons te veel tyd zou hebben gevergd om nu tot in detail helemaal te moeten uithoren, was hy van uit kâsteel, uit die moordende tuinen daarvan, kunnen ontsnappen; en met de circustrein, die inderdaad weêr actief was sinds kort, was 'ie tot hierzo gekomen, dit prachtige tentenkamp. dit wisten we, doordat 'ie het ons had uitgelegd; maar nu zàgen we, ieder met z'n eigen twee ogen, waar 'ie zich vandààg meê onledig hield: de voorstelling begon, meteen toen een stevige, geloofwaardige pinguïn, die het was, en die daar verscheen vanachter een oranje doek, de boel zeer aardig aan mekaâr begon te praten; er kwam een gekend messenwerper, eenarm mugzie, met wie de buffel ooit nog in de klas had gezeten, en daarna kwam de indringer zelf: onder zyn ware naam, "pjotr lavaski", bleek deze kleine, byzondere meneer het inmddels te hebben geschopt tot, wat heette, de positie van eerste assistent, wat hy was, by een professioneel hondentemmer; een lichtjes bejaarde temmer die zelf, op eigen beurt, de bezitter bleek te zyn van een best wel indrukwekkend stel grote, slanke, spierwitte ren-poedels, die, verbazingwekkend vinnig, tot enorme hoogten konden opspringen - plus, helemaal op het einde, ook één keer door een brandende emmer. de leeuw moest hiervan wegkyken - "niet aantrekken!" zei alfred rosengarten nevada.

    meteen na zyn act met de honden, kwam de indringer toch weêr by ons gezelschap te zitten, in plaats van zich backstage te begeven, om daar te bekomen, of om daar andere artiesten verder by te staan.

    "je bent een hondentemmer?" zei de matrozenaap. "fantastisch," zo ging hy voort, en sprak nog:"ik ben fier op jou - alsof ik er ook zelf een verdienste aan heb!"

    "jy hebt daar alle verdienste aan," zei de indringer. "jy en de buffel en de betreurde giraffe - aan jou heb ik alles te danken."

    "kyk 'ns hier," zo opperde alfred rosengarten nevada het, die op de bank zat, meteen àchter deze twee babbelkousen. "subiet komt, als het waar is, het slangenmens - dus we kunnen hier niet weg, we moéten hem zien. maar," sprak 'ie nog mr, zeer ernstig, "maar direct daarna wil ik die rivierbedding wel eens zien, die jullie daar zeggen."

    "ik snap wat je bedoelt," zei buffalo bill. "goed mogelyk," sprak 'ie nog meer, "goed mogelyk is dat een rivierbedding - die rechstreeks uitgeeft op de schelde-rivier. zodat we - zodat we éindelyk zouden kunnen beginnen te varen..."

    een onmogelyk scherpzinnig trompetgeschal doorkliefde de hypnotische nacht. daarbuiten was het, zoals wel vaker wanneer de nacht viel, beginnen te stormen, of toch zeker was het erg hard beginnen te waaien en slagregenen; maar hierbinnen zaten we droog, in de genadige, warme gloed van een mooi aantal blakerende kampvuurtjes, in een volmaakte halve cirkel rond het blauw podium, dat was afgewerkt met overal van die kleine, zilveren sterretjes. het nylpaard, de buffel, zelfs de kleine niels, ja: zelfs de laffe leeuw, op dit ogenblik, voelden weêr, sinds lang, die eigenaardig kriebelende vlinders in zich beginnen woelen - het begeren, om hier ook zélf show te geven, het liefst van al nu zelfs gelyk maar metéén, voor dit onbetaalbaar exotische publiek, zoveel land- en zeemylen van huis.

WORDT VERVOLGD