windstil, zacht warm. een van de meest volmaakte dagen in de geschiedenis van de mensheid. vooral de avond was geniaal.
gelachen en gemediteerd, mosselen gegeten en in de shelley-biografie gelezen. met mollie alleen vanaf het landhuis dwars door de achterduinen, naar het strand, en helemaal de zee in.
morgen is het jammer genoeg weêr voorby...
deze photo hier is van eêrgisteren, want vandaag was het dus veel lichter en ongemeen zonnig zonder te heet te zyn; zelfs één meter boven de grond hing er een licht-pruisisch blauw tussen de mensen.
ook rocco james conan deed een top-prestatie; doodmoê kwam hy laat savonds wenend thuis, om een goeie reden malcontent over iets; maar dan sprak hy, nog in tranen:"neen... ik wil niet meer wenen..." hy balde zyn vuisten en sprak:"ik ga stoppen met wenen!" en zo dééd hy. daar hebben we ferm voor geapplaudisseerd, wat ons betreft dit zéker voor herhaling vatbaar zynde!
1 opmerking:
Volmaakte dagen
Courage, zee-gekruide-strandkrijgers
De zomer almachtig in het gesternte
Niks sterft -ooit -nog -weer. Ramen en
deuren wijd open, warmte binnengeslopen
Witzand, dichtbije buitenland, vuil-blanke
hellingen kalven af om het opaal der zee
Te doen oplichten. Fossielen dragen ontblote
voeten tot over grenzen tussen water en kust
Zwaaiend groeten een in doen gebruikelijk
ritueel bij vertrek aldaar. Terugkeer in zicht
Uwes
Een reactie posten