wat voorafging: jonathan druyts is wakker geworden met het idee, zo snel mogelyk een bekende vlaming te vermoorden...
DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN
feuilleton in 40 afleveringen
AFLEVERING 2
hy stond zodus by het venster, met weêrzin de duiven beloerende, zoals die huishielden op de vensterbank - niet hier vlakby, maar op de vensterbank van de overburen, -"vliegende ratten," werden die dieren vaak aangeduid -, toen beneên in huis de deurbel van zich liet horen. "ik wil wel vooruit met de dag,"snapte jonathan druyts kordaat, "maar," zo dacht hy nog meer, "ik moet er zélf het tempo van kunnen bepalen!" voor zichzelf daarmeê te kennen gevend, toch vooral niet metéén te zullen gaan opendoen.
in plaats daarvan trok hy dit zy-venster open - met moeite, vermits het scheen te zyn dichtgeverfd, en slechts voor een gedeelte, vermits er op de richel vlak àchter dat venster, een stel metalen pinnen was aangebracht.
"ik heb geen televisie, en ik lees maar zelden de krant; om die reden is het voor my geen evidentie om hier en nu, zomaar en meteen, te gaan uitmaken welke bekende vlamingen er op het moment dan wél toe doen..." (in de vorige aflevering van dit feuilleton, was jonathan druyts al tot het inzicht gekomen, dat guy mortier alvast geen optie kon zyn; doordat die hem, ja onderhand, ronduit "afgezaagd" toescheen. en welk oordeel was er méér nefast dan dat? te moeten vernemen dat er, achter jouw rug, een meerderheid van mensen, op een dag, tot déze slotsom zou zyn gekomen: dat je "afgezaagd" was - "afgezaagd"!! wat kon je dan als een sterveling nog beginnen?)
niels destadsbader, dacht jonathan druyts? die scheen op het ogenblik wel hip. onze held zelf kon niet uitmaken of die destadsbader nu een zanger was of een acteur, of een presentator of misschien zelfs een wielrenner of een advocaat - maar: zyn vriendin, van wie deze kamer was, sprak die naam de laatste tyd byzonder vaak uit, en dat betekende veel, dat betekende meer dan genoeg. en toch, zo dacht onze held beslist, toch moest hy ook die niels destadsbader geheel niet willen vermoorden - niet met een mes, maar ook niet met vergif of eender wat. onze held zocht een meer archetypische b.v. - ook niet bart peeters, zéker niet!,- maar toch, zo wist hy, wel toch feitelyk een bekende vlaming van ongeveer dié carrure.
een van die duiven die hy nu bezag, had een afschuwelyke, pikzwarte kop, dewelke hem, driftig van links naar rechts turende, van onheil en teloorgang sprak. het drizzelde akelig, maar ook stegen er, opeens, bepaald onwelriekende gryze dampen naar omhoog, van de suizende dampkappen daar ergens beneên ons. dat raam moest weêr dicht, voordat we er ziek van werden.
en dan wéér ging die lugubere deurbel af...
WORDT VERVOLGD
hy stond zodus by het venster, met weêrzin de duiven beloerende, zoals die huishielden op de vensterbank - niet hier vlakby, maar op de vensterbank van de overburen, -"vliegende ratten," werden die dieren vaak aangeduid -, toen beneên in huis de deurbel van zich liet horen. "ik wil wel vooruit met de dag,"snapte jonathan druyts kordaat, "maar," zo dacht hy nog meer, "ik moet er zélf het tempo van kunnen bepalen!" voor zichzelf daarmeê te kennen gevend, toch vooral niet metéén te zullen gaan opendoen.
in plaats daarvan trok hy dit zy-venster open - met moeite, vermits het scheen te zyn dichtgeverfd, en slechts voor een gedeelte, vermits er op de richel vlak àchter dat venster, een stel metalen pinnen was aangebracht.
"ik heb geen televisie, en ik lees maar zelden de krant; om die reden is het voor my geen evidentie om hier en nu, zomaar en meteen, te gaan uitmaken welke bekende vlamingen er op het moment dan wél toe doen..." (in de vorige aflevering van dit feuilleton, was jonathan druyts al tot het inzicht gekomen, dat guy mortier alvast geen optie kon zyn; doordat die hem, ja onderhand, ronduit "afgezaagd" toescheen. en welk oordeel was er méér nefast dan dat? te moeten vernemen dat er, achter jouw rug, een meerderheid van mensen, op een dag, tot déze slotsom zou zyn gekomen: dat je "afgezaagd" was - "afgezaagd"!! wat kon je dan als een sterveling nog beginnen?)
niels destadsbader, dacht jonathan druyts? die scheen op het ogenblik wel hip. onze held zelf kon niet uitmaken of die destadsbader nu een zanger was of een acteur, of een presentator of misschien zelfs een wielrenner of een advocaat - maar: zyn vriendin, van wie deze kamer was, sprak die naam de laatste tyd byzonder vaak uit, en dat betekende veel, dat betekende meer dan genoeg. en toch, zo dacht onze held beslist, toch moest hy ook die niels destadsbader geheel niet willen vermoorden - niet met een mes, maar ook niet met vergif of eender wat. onze held zocht een meer archetypische b.v. - ook niet bart peeters, zéker niet!,- maar toch, zo wist hy, wel toch feitelyk een bekende vlaming van ongeveer dié carrure.
een van die duiven die hy nu bezag, had een afschuwelyke, pikzwarte kop, dewelke hem, driftig van links naar rechts turende, van onheil en teloorgang sprak. het drizzelde akelig, maar ook stegen er, opeens, bepaald onwelriekende gryze dampen naar omhoog, van de suizende dampkappen daar ergens beneên ons. dat raam moest weêr dicht, voordat we er ziek van werden.
en dan wéér ging die lugubere deurbel af...
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten