nu ik al die strips van casterman uit het midden van de jaren tachtig aan het herlezen ben, valt het me wel op dat 1. de tekeningen briljant zyn en 2. de sfeerzetting erg mooi, maar dat 3. als het puntje by paaltje komt, de scenario's het eigenlyk laten afweten. de meeste verhalen weten precies niet goed waar ze naartoe willen, en gaan dan telkens weêr ten onder aan anti-identitaire psychedelica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten