extreem vroeg opgestaan, tezamen met de kinderen. met de rammel-fiets door de nog deemsterende straten, prachtig donkerblauw en blauwgrys, maar dààrin vermengeld de gele neonlampen van de wezenbeekstraat... alleen een paar druiven gegeten - het voor een mens geen zin hebbend om te "ontbyten", als hy maar drie uurs geslapen heeft...
het gebouw der christelyke mutualiteiten naar binnen gaand, overkwam my een constructief gevoelen; "initiatief; informatie; 'time for a change'"; acht jaar lang overleefd hebbend als voltyds zelfstandige, nu allicht tyd voor wat anders..."
ik bespaar jullie de details, jullie ook zelf een leven hebbend vol kommer en kwel; maar in ieder geval ging dit geheid de "terugrit van een kale reis" worden - dwz niet gewoon "kaal", maar glad kaal, glimmend kaal, kaal als een kale biljartbal op de achterkant van de geschuurde maan. hoe naïef, ik!
neen, nu weet ik het even niet meer - al ben ik gelukkigerwys, ondertussen, wel nét te oud geworden om my dit nog écht aan te trekken. als ik zelfmoord moet plegen, is dat trouwens, in ieder geval, pas nà april 2019 ten vroegste.
we schryven inmiddels 17 uur en tien minuten, zoon en dochter weêr thuis, zoon achter zyn gloednieve piano (vandaag ons aangeschaft), dochter in d'r zakje buggles...
subiet eten,
daarna weêr naar toneelgroep veredeling...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten