"beste kinderen,"- namelyk een kleine twintigtal kinderen van dertien,- "voor jullie is dit een dag zoals jullie er al duizenden hebben meêgemaakt, en die jullie dus meteen ook weêr zullen gaan vergeten. maar ikzelf ga deze dag nooit van myn leven ooit kunnen vergeten. want ik ben nu zelf byna vyftig jaar oud - maar dit gaat de àllereerste les van myn leven zyn."
het onderwerp was: het verschil tussen letterlyk en figuurlyk. het verschil tussen "spreekwoord" en "uitdrukking". de oorsprong van de uitdrukking "een gegeven paard mag je niet in zyn bek zien."
ontroerend: hoe meteen na die les, zes of zeven van die meisjes ruziemaken om het schoolbord weêr te mogen vegen.
hard: op een ogenblik, tegen het einde van het lesuur aan, stuiven de leerlingen opeens uit mekaâr, en één gooit een raam open. "wat gebeurt er?" "meneer - hy daar heeft een wind gelaten!" "is dat zo?, - maar dan kan hy daar niks aan doen, dat is natuurlyk." "neen, meneer - hy laat iédere les altyd drié winden - met opzet!"
de goede kant:"wy hebben nog nooit een leraar gehad die ons zei, dat een les gezellig mag zyn!"
de limiet, waar dus het terugfluiten begint: een jongen die vyf minuten voor het einde, kennelyk opeens zyn kop-telephoontje in heeft...
de les daarna: vyf zeventienjarigen.
"hier liggen veertig boeken op tafel. haal daar nu eens een boek uit tevoorschyn, waarvan je zou zeggen: dit is pulp." resultaat: ze selecteren madame bovary...
"pak hier nu eens een boek of een tekst uit, waarvan je denkt: dit is écht niet interessant." een pertang zeer schrandere kerel pakt er een gazet uit: het is de voorpagina van de morgen van 11 september 2001 (ik heb die legendarische gazet inderdaad nog in huis...) "niet interessant?? maar - da's één van de belangrykste stukken geschiedenis van de voorbye honderd jaar!" ik doe een hele uitleg en vraag dan:"hoe oud was jy die elfde september!" antwoord:"ik was toen nog niet geboren, meneer..."
"pak hier nu eens een boek of een tekst uit, waarvan je denkt: dit is écht niet interessant." een pertang zeer schrandere kerel pakt er een gazet uit: het is de voorpagina van de morgen van 11 september 2001 (ik heb die legendarische gazet inderdaad nog in huis...) "niet interessant?? maar - da's één van de belangrykste stukken geschiedenis van de voorbye honderd jaar!" ik doe een hele uitleg en vraag dan:"hoe oud was jy die elfde september!" antwoord:"ik was toen nog niet geboren, meneer..."
het verdict: ze zyn best werkzaam en gedisciplineerd, maar opeens barsten ze toch allevyf spontaan in een hard lachen uit. "wat? wat is er loos?" ze wyzen op het schoolbord - en ze bedoelen myn handschrift...
waarmeê ik eigenlyk wél nog steeds een superster ben - in de betekenis waarvolgens ook, byvoorbeeld, franz kafka een superster was...
onderweg terug naar huis, voor myzelf uiterst ongebruikelyk: géén radio in de wagen. stilte, rust. gemoedelyk lenteweêr. file maar niet overdreven.
(op een ander moment vandaag, vernam ik wel onverwacht "anja" van gorki op de radio; en toen kreeg ik, om het verlies van die goede mens, die daar zo passioneel zong, ineens allemaal tranen in myn ogen... amai wat een mooi liedje toch echt, en wat een mooie tekst...)("zonder hoop en zonder eten / stuurde jy me weêr naar bed / want ik ben stout en de stoute kind'ren /die moeten altyd vroeg naar bed.")
Geen opmerkingen:
Een reactie posten