eêrtyds had ik ook een brief gestuurd naar de antwerpse afdeling van het volwassen-onderwys voor niet-neêrlandstaligen. dat is wel iets, inderdaad, dat my al jarenlang aanspreekt - ik het niet goed aankunnende, hier in de buurt een winkel te moeten binnenstappen, om daar te vragen "heb je ook bakboter?" - waarna die winkelier dan aan zyn neus moet staan krabben en zeggen:"qué?" dwz: een kruidenier in vlaanderen, die in zyn éigen winkel niet staat is te begrypen wat "boter" wil zeggen - daar wil ik met graâgte tegen opboksen!! -en nu hebben die van dat centrum gereageerd - m'n eigen schuld dat het zolang duurde, ik was myn c.v. eerst vergeten. myn werk voor de dovo, inmiddels, aan het wynegemse kanaal, voor dertien-, veertien- en zestienjarigen, is ongemeen boeiend - ook wel iets om schizofreen by te worden, maar dàt is er wellicht juist zo boeiend aan; ik loop precies rond niet in een langspeelfilm maar in een netflix-serie; en aannemelyk kan ik zo'n volwassen-onderwys daar niet nog eens bypakken - ik zak nu al weg in het overwerk - en toch, toch ga ik er woensdag eens gaan horen, zelfs ga ik daar een soort examen gaan afleggen.....
zag ik hier in de werk-kamer een muis voorby-schieten? om luv meteen gerust te hebben: naar alle hoogste waarschynlykheid helemaal niet - maar: wat alleszins opmerkelyk is: als je dàn,- dwz nadat je vermoed hebt, een muis te hebben gesignaleerd -, als je dàn onze huiskat pitouche boven gaat optillen, om meê naar beneden te nemen: wat een geniale transformatie ondergaat dat beest dan ineens - dwz ineens wordt dat luie, lamlendige, nutteloze, poezelige huisdier een volmaakt wapen, een op àlles perfect voorziene killing machine... the killer is in the eye of the beholder...
grommmm, wat een mooie dag was het verder, vandaag; gaat er iéts boven een dagje thuiszitten? in een leêg huis dan nog het liefst, op warme kousevoeten, de gordynen in de linkervleugel alle dicht, spotify op zeven, tussendoor ook het belachelyke journaal, mails opstellen in de zetel, cola zero drinken... zo heb ik dertig jaar geleefd, eigenlyk - dat waren myn beste jaren... myn beste herinneringen zyn niet die aan new york of aan malta, niet die aan de capitol of de melkweg, niet die aan een of andere boekvoorstelling of wat ook - maar aan die ene keer in die zetel aan m'n salontafel met dat blikje drinken.
zelfs de fysieke eigenvervulling is geen goed idee, zo in huis. zelfs dàt is reeds een afleiding van het alleenzyn, een verkwanseling van de meditatie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten