ONS FEUILLETON

wat voorafging: morgan-le-fay en bennie het slangenmens hebben jerry bill weten te bevryden van een bende scalpenjagers...

DE BENDE VAN

JERRY BILL

feuilleton in 17 afleveringen

door don vitalski

11.

ze konden niet anders dan een tocht aanvatten die hen zou leiden, dwars door de vallei van het losse zand. van alle mogelyke beproevingen was de vallei of de vlakte van het losse zand dé beproeving die onze held het allermeest tegenstak. vechten met een lynx, in een waterval wegspringen, gedwongen worden om giftige tabakspypen te roken - dit alles waren ondernemingen, waarvoor onze held zyn schouders ophaalde; het waren tenminste belevenissen, stoere jongensverhalen waarvoor 'ie zyn vader, zo jerry wilde, mocht opbellen. maar de vlakte van het losse zand was zo erg: doordat die zich voordeed als ongemeen uitgestrekt, en zonder een minste vorm van variatie. in orde: hier ofte daar groeiden-er soms, in een allerverste verte, een stugge, suffe, geheel kleurloos verworden conifeer uit de grond, en héél erg soms passeerde je, in het mulle, snikhete stofzand, een tot stuif verdroogde dierendrol - wat dan effectief een evenement wilde zeggen, ten eerste vanwege het contrast, ten tweede doordat je je dan vanzelf ging afvragen: een dierendrol? hoe kon dit? wélk mogelyk bestaanbaar dier kon hier ooit, van zyn leven, voorby zyn komen trekken, temidden van deze kale droogte? dat zou toch geen enkel dier hebben overleefd - en toch lag hier dit product, hoe kon dit?

    één trage dag lang, plus daarop nog 'ns één enkele, erg uitgebreide hàlve dag lang, had jerry bill zich door zyn kompanen niet echt gedragen, maar toch voortgesleept laten worden. inmiddels won z'n trots het van z'n onnoemelyke verwondingen, en was 'ie, meer als 'n wankelende mummie dan wat anders, zonder een kick op te brengen, overeind gekomen.

    terug naar huis vluchten, dat was integraal ondenkbaar; zyn huis was ontploft, en het gebied waar dat huis van 'm gestaan had, was sioux-gebied geworden. by de kreek wat blyven rondhangen, was evengoed zelfmoord - daar was het alleen nog een kwestie geworden van kiezen, daadwerkelyk, tussen deze drie soorten van cholera: a. de scalpenjagers, of b. de krokodillen, of c. de hysterisch geworden indianen op oorlogspad. buitendien moésten onze vrienden nu wel door het rulle zand: doordat ze daarachter, beste lezers, àchter die woestenyen en àchter dat dryfzand ook, dat het was, normaal gezien in het berenbos zouden aankomen. "dat er in dat bos, naar de vogelschrik altyd beweerde, helemaal werkelyk een écht dorp zou bestaan - dat weiger ik nog steeds aan te nemen. maar," zei jerry bill, "wél wil ik geloven dat die gepensioneerde lapzwans van een alfred rosengarten nevada my daar ergens zit op te wachten. zoals my is gezegd. want," zo redeneerden-'ie, "wat zou de vogelschrik anders voor reden hebben gehad, om over zoiets te liegen?"

    "klopt," sprak het slangenmens. "vermoedelyk is jouw zus in gevaar."

WORDT VERVOLGD