ZEVEN HUIZEN IN DESSEL
Zo gaat een oude legende over Dessel, het land van de Pezeriken. Qua sfeer is Dessel de meest ambianceryke gemeente van Vlaanderen, alleen al vanwege Graspop en dankzy het BMX-parcours van Joël Smets, maar zuiver cyfermatig is en blyft Dessel de armste gemeente der Kempen... Vandaag de dag hanteert de Desselse ophaaldienst een uiterst complexe kalender; de eerste maandag van de maand is voor PMD, de tweede maandag voor GFT, op sommige donderdagen mag het grof vuil op de stoep, et cetera. Maar vier eeuwen geleên, lezers , toen bestond Dessel uit maar één straat, en was er in die ene, kromme straat niemand present die kon lezen. Dat schiep problemen, want op die manier konden ze dus ook geen kalender begrypen. Dus hoe wisten ze dan wanneer het zondag was, zodat ze naar de mis moesten? Iemand zei:"De woensdagen herkennen we vanzelf, dat zyn maar halve dagen!" Waarop een ander sprak:"Maar - wat dan geblazen in een schrikkeljaar?" De sloebers kwamen er niet uit. Toen kwam er een pastoor langs, die zo snugger was geweest om meteen in te zien, dat deze enige Desselse hoofdstraat maar precies, welgeteld, zeven huizen telde. Hy gaf iedere huiseigenaar één spyker - een hamer hadden ze zelf al -, en sprak:"De bewoner van het eerste huis klopt vandaag die nagel in zyn deur. De volgende dag, gaat die van het tweede huis hetzelfde doen, en zo gaan we huis na huis voort; zodra de eigenaar van het allerlààtste huis in deze straat, een spyker in zyn deur slaat, kunnen daaruit jullie afleiden dat het de zevende dag is; dat het zondag is; en dat jullie dan niet meer hoeven te gaan werken."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten