gent heeft twee gezichten; soms is het er een druildorp waar je meteen depressief van wordt, soms (vandaag) is het een heldere, mooie, vriendelyke plek waar het behaaglyk toeven is...
ik heb veel herinneringen aan gent, ooit hadt ik gent echt "veroverd", ik kende er erg veel mensen en speelde er geheid voor volle zalen; nu sta ik hier geheel op nul... niemand kent my hier nog...
ik signaleer dit maar, ik klaag niet... alles is goed zoals het is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten