state of being, 8 maart 2020

koffi in de seefhoek

goesting hebben in een koffi, juist wanneer d'r nergens geen koffi in voorraad is, dat is, zoals jullie weten, exact even erg als een roker die zonder cigaretten is komen te zitten. aldus: allebei myn kamerjassen uit, schoenen aan (zonder sokken), en hopla: op naar de meest dicht-byzynde kruidenier (de meeste winkels hier zyn nachtwinkels, en gaan dus pas open rond 18 uur.)

    in die ene winkel hier vlakby die toch reeds thuisgeeft, hebben ze wél allerlei variaties van maniok, en hebben ze wél een vreemdsoortige, gedroogde, gefrituurde zee-vis; ze hebben daar ook wel een vloer die wordt gepoetst met een wasproduct dat regelrecht naar pis ruikt - maar: geen filterkoffi.

    oké dan maar; op naar de kruidenier daar 500 meters verderop...

    "ja, dat hebben wy wel."

    oef!...

    "eh - neen," (na veel gesukkel), "dat zyn geen filterkoffi's... dat zyn koffi-filters... maar: ik heb geen koffi-machine. ik bedoel: laat al maar..."

    je krygt dat niet uitgelegd, niet in het neêrlands maar zeker ook niet in het engels of in het duits. maar, okay: min of meer begrypt die kruidenier toch wél, op den duur, dat ik die papieren filters niet ga kopen.

    dan maar helemaal de schynpoort door, op naar het naftstation - maar: hier staat er, klaarblykelyk, een koffi-machine, dus: filters gaan ze hier niét verkopen.

    eigenlyk zou je nu onderhand moeten zeggen: laat al maar zitten!! drink dan maar thee, als je tegenwoordig bent. maar: intussen is dit tot een erekwestie geworden. ik laat my niet kisten, myn grootouders hebben in ieper gevochten! dus: helemaal naar die bazaar in de lange beeldekensstraat - die plek, waar vroeger een serieuze delhaize was, waar ze àlles hadden, maar die vyf jaar geleên is overgenomen door een bazaar genaamd "tanger". onlangs was daar de kamelen-melk in de reklaâm. dit hier niet, lezers, als een suf racistische oprisping, maar létterlyk; létterlyk stond daar op het raam geschreven: kamelen-melk min vyftig procent. wat erg goed nieuws was, maar niet voor my persoonlyk. de laatste keer dat ik kamelen-melk nodig had, is minstens zestien levens geleên. in 1542, toen ik de dochter was van een pottenbakker in dorylaion - net zolang tot ik werd gestenigd.

    in die "tanger" loopt er een tweehonderdtal marokkaans sprekende mensen door mekaâr, die allen hun gading vinden. je bent hier écht in tanger, écht. er dient zich wél een rek aan van tien meters breed, met daarin allerlei producten die vermoédelyk een koffi-soort zyn ("mevlana", "hario", "moak", you name it), maar: nergens één merk filterkoffi.

    sorry voor dit geëmmer. maar: nu kan ik niet meer terug, nu moét ik dit verder afmaken...

    links naast die tanger is er nog een laatste kruidenier. daar wél hebben ze filterkoffi. maar dan wel, moet gezegd, in zo'n blinkende, zilveren verpakking, dus uit zyn karton gehaald. ik vraag:"maar... welk merk is dit dan?" de man wyst naar koffi-bonen van douwe egberts. oké dan maar, zeker? ik moet er eerlyk byzeggen: hy vraagt er maar 2 euro voor. ik kom ermeê thuis, denkende: als die koffi overtyd is, zal ik het wel merken. dus: ik giet heet water in die filter; normaal gezien, duurt het drie minuten voor dat is doorgetrokken, maar nu vandaag zakt dat water er in één zonk meteen helemaal door. eens nakyken; tja... dat water is zo groezelig, zo vol dansende brokjes en korreltjes, dat je ronduit misselyk wordt als je dit nog maar ziét.

    luv komt wat later thuis. ze vraagt:"en? koffi gevonden?"

    "ja - kyk maar in de vuilnisbak."

    daar nog aan toevoegend:"ik weet wel niet juist welk merk."