ik ging wonen in een sjofel, maar toch wat swingend onderkomen met een houten vloer. om hier binnen te geraken, moest je door een café. "als je alleen woont, is dat juist goed, zo'n café is dan een antidote tegen de weêmoed." pas op den duur beseften-ik: deze behuizing is op zich al wel tof - maar hierboven heb ik een nog veel grotere, veel meer luxueuze kamer." toch, zelfs na een halfuur voortdromen was het er nog altyd niet van gekomen om daar zelfs maar 'ns een kykje te gaan nemen... omdat ik hier beneên dus ook helemaal content was, dus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten