maandag 25 oktober 2021

state of being, 26 october 2021

geen tyd gehad om dit zelf te herlezen, dus vast bomvol spelfouten. over: "uitgeven in eigenbeheer", losse krabbels.



als ik nu gewoon nog snel deze "state of being" afwerk, dan zit ook het bloggen er weêr op voor vandaag. het is elf uur savonds en ik moet de vuilnisbakken nog buitenzetten.
    morgenvroeg belt er iemand van de radio om het gesprek dat maandag pas gaat plaatsgrypen, voor te bereiden. onderwerp van het gesprek (met bent van looy en lieven vandenhaute): "uitgeven in eigen beheer". daar kan ik wel iets over vertellen - maar: je kan daar ook een figuur meê slaan, als je niet uitkykt.
    niét doen: kreunen over subsidies, weg daarmeê. ook zo weinig mogelyk doen: de open deuren ("niemand leest nog", etc)
    alvast deze dingetjes;
    -leo pleysier zei wel eens: ik zou doorgaan met schryven als ik niet één lezer had - maar: ik zou het niet volhouden als myn manuscript niet wél, toch tot een afgewerkt boekproduct werd omgeturnd.
    -het boek als een sculptuur, dus. als iets dat kàn maar niet moét worden gelezen. iets dat een ruimte inneemt, als een sculptuur; en dat als zodanig, ook zonder te worden gelezen, een betekenis heeft - en die betekenis ook radieert.
    -"waarom zocht je al die jaren nooit zelf een uitgever," zo vroeg men aan a.l. snyders. zyn antwoord was: "omdat ik niet wil worden geballoteerd."
    "balloteren": term uit de scheepvaart; een rapport opstellen over alles wat zich in het schip bevindt; by uitbreiding: door mensen besproken worden die zich afvragen of je lid mag worden van de club.
    -inderdaad. hetzelfde met hoe wy ons onderwerpen aan de recensies. volwassen schryvers of theatermakers en aanverwanten grypen angstig naar de krant - "wat heeft de krant over ons geschreven?? werden wy wel goed bevonden??" bedrukt als een stel lagere schoolkinderen. dit is niet menswaardig, dit is niet volwassen.
    -didi de paris schreef vooraan in zyn laatste boek: "opgedragen aan alle auteurs in eigen beheer".
    -ook niet eigen beheer willen verheerlyken. verheerlyken noch denigreren.
    -"hy verkocht maar vyf boeken,"- dat heet dan érg; maar de tuinman die dagelyks zyn tuin onderhoudt en daar iets prachtigs van maakt, die heeft helemaal géén publiek - maar van hem niét spreekt men schande, by hem wél wordt een gezonde dosis solipsisme zelfs gewaardeerd.
    -weêr by didi: kind van de tydsgeest van de vroegste jaren tachtig: mail-art. punkrock en het artistiekere subgenre van de new wave. het fanzine. de beweeglykheid van het impulsieve publiceren. publiceren als een tic nerveux. versus de fenomenale traag- en logheid van de vlaamse uitgeversindustrie.
    -uitgegeven worden, is ook niet "gered zyn". tel de auteurs op die snachts niet kunnen slapen omdat ze vinden dat hun uitgever te weinig voor ze doet. te weinig publiciteit voor ze voert - hoé zou ook kunnen? gedenk de oneindige oceanen van boeken op de boekenmarkt - en het beperkte aantal uurs per week dat men kàn lezen.
    -altyd maar die aanbidding van "het nut", nog steeds. goed verkopen is gelyk aan geld verdienen is gelyk aan nuttig zyn. fuck dat onderhand. zingeving, in plaats daarvan. intrinsieke zingeving. en lachen.
    -persé willen "worden gelezen" is een ydelheid - die het dan ook, eigenlyk, verdiént om te worden bestraft (met mate). bedenk maar eens zelf, jy als schryver: ben jy soms bly als jouw buurman jou zyn boek komt brengen en zegt: "lees my eens?" en als die buurman jou de volgende week dan zegt: "en? heb je myn boek al gelezen?" --- en wat, als jy zo veertién buurmannen hebt? wil jy dan ook zélf zo'n buurman zyn? aldus: willen boeken-maken, dat is niét hetzelfde als persé willen worden gelezen. aan iemands ogen een boekencover doen voorbyschuiven - dàt is eigenlyk de hele gig.
    -"die andere schryvers zyn niét goed maar ik ben wél goed" - dat is ook iets waar alle schryvers vanaf moeten. eigenlyk zyn àlle schryvers goed. zolang je bezig bent met schryven, ben je niét bezig een kind te wurgen. ben je niét bezig een stad te belegeren.
    -de overgang van het boek als een beeldhouwwerk, de buitenkant, naar de binnenkant, het labyrint van filosophische kleine lettertjes, is ronduit iets vaginaals; die overgang is dan ook uitermate opwindend; nietzsche zei: ""een man wordt door het zien van een vrouw opgewonden: doordat hy in haar zyn eigen onsterfelykheid ziet; zo gryp je ook in het opengeslagen wordende boek in een sensationele oneindigheid...


3 opmerkingen:

LiesRE zei

Mooi verwoord! Hoera! Weer een aantal nieuwe woorden ( voor mij toch)
Doe stug door!

crowdserver1 zei

Oceanen van boeken maar kies er één uit en je zal er geen één van de vijf korte en eenvoudige bewijzen dat er leven na de dood is in lezen.
Het betekent dat schrijvers ook de atheïstische ‘Après moi, le déluge’ wereld ondersteunen en dan hoef ik niet te schrijven wat de gevolgen zijn.
En zo kan men ook clips maken met wat zelfgemaakt geluid, in dit geval afkomstig van de app FL Studio Mobile, waarvan men weet dat die weinig gezien gaan worden en een blik op het straatleven geven want het hoeft niet altijd van een boek te komen (klik op mijn naam).

crowdserver1 zei

Zo merk je dat mijn boodschap hier altijd hetzelfde zal zijn maar in verschillende muzikale moodswings want dat laat de combinatie van mijn gebrekkig compositorisch talent en de huidige beperkingen van muziek met een iPad maken al toe.
In mijn post hierboven was de mood goed onderweg zijn want de motor draait maar toch stond de auto stil en bij deze link (klik op mijn naam) beslist u zelf.