ik kan geen roman van claus lezen, zelfs niet als ik ervoor betààld word (met als enkelvoudige, curieuze totaal-uitzondering 'het verdriet van belgië', dat daar ineens tussen staat als iets fenomenaals...), maar de boeken over, rond en/of betreffende claus heb ik een na een reeds geconsumeerd, zuiver karma-matig. ook nu weêr; ik kom nooit meer in de boekhandel - en toch is deze biographie nauwelyks één week na publicatie, als gestuurd door het gesternte, op myn salontafel terechtgekomen. neen, in myn handen zelfs.
vooraan, in de inhoudsopgave, staan alle hoofdstukken opgenoemd, mét korte inhoud. een interessante vraag: als je nu, door tydsgebrek, maar één hoofdstuk zou kunnen aanvangen, hetwelke dan? antwoord, en klaarblykelyk nogal evident ook: de claus van de tweede helft van de jaren zestig.
tweede, meer algemene vraag: waarom lees jy dit graâg?
het moet een vorm van masochisme zyn. meer dan elders wordt middels de claus-biographieën een mens gewaar, de totàle onzinnigheid van het bestaan van de vlaamse artiest; het hier op mondain vlak nooit iéts kunnen betekenen, niet het àllerminste - in plaats daarvan overal alleen maar het totaal verpletterende onnut van vlaamse velden. in die boerdery in nukerke, maarkedal. juist in de biographie van een schyver die vele pryzen wint en aan wie ook internationale loftuitingen te beurt vallen, wordt dat extra aanschouwelyk.
maar dat masochistische plezier is dus écht masochistich; nà het grynslachende lezen hiervan, blyft de zure, wrange, klamme onsmaak over. zoals een cigaret - die tydens het roken wel tof is, maar die zich meteen daarna laten onderkennen als alleen maar een aanslag op je gezondheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten