ben hur - de authentieke versie, 1959
blykbaar op geen enkele manier verouderd. wel oud, quasi technicolor - een kwaliteit op zich - maar ook verder alleen maar de voordelen van old school. geleidelyk aan wordt deze film, per scène meer en meer, tot een aflevering van "heroes of the bible"- het lot nu juist willende, dat qua vertelkunst de bybel door niks te kloppen valt.
misschien is dàt de reden waarom we tegenwoordig niet meer tot zo'n schitterende, epische drama's in staat geraken: omdat we niet meer naar de kerk gaan.
vandaag moet alles snel gaan - spanning nochtans niet in traagheid of snelheid zittende, doch in dramatische ontwikkeling. als ben hur (charlton heston) na acht jaar terug by messala binnenwandelt, door wie hy eêrtyds tot de galjoenen was veroordeeld, dan wéét ben hur dat hy, alleen met zyn aangezicht, eerst nog twee minuten lang in de schaduw moet verpozen. pas als messala uitroept: "who's there!", komt hy in het volle daglicht naar voren geschreden.
én toen mochten er tenminste nog, als geliefden elkaâr zoenden, violen spelen...
slagvelden werden niet in slowmotion afgedraaid, geweld werd gesuggeréérd in plaats van dat er pornographisch op ingezoemd werd.
de paus is een asshole (onlangs bestond die er nog uit, putin te feliciteren met zyn verkiezingsuitslag!!), maar hollywood zal de ondergang van het katholicisme vast nooit meer, ooit nog, te boven komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten