enigszins grieperig overdag; gedurende een powernap in de namiddag werd dat nog het meest duidelyk - of beter gezegd: direct daarna; eerst praatten-ik hardop in myn slaap, maar toen ik daarna naar de keuken liep, begreep ik half, dat ik eigenlyk slaapwandelde (ik weet niet of jullie dit begrypen?...)
maar om deze reden ben ik al jarenlang niet meer werkelyk gedurig ziek: door de geneeskrachtige nevenwerking van het optreden zelf - wat reeds myn leven lang geldt, maar toch, lezers, méér nog inzake specifiek het werk voor de dinsdagclub. een one man show is anders, dat is 80 minuten lang té strakke concentratie, behalve helend ook tevens een beetje griezelig, en daarom behalve opbouwend tegelyk ook somtyds fnuikend; de dinsdagclub daarentegen is werkelyk létterlyk een soort van kuur, een zweet-kuur met byzonder veel fysieke afwisseling, start-en-stop, aanzwellen-en-weêr-uitlaten, een beetje naar je eigen sturing; in brede zin van het woord een sauna.
dus nu ben ik weêr helemaal genezen...
alles ziet er goed uit, zo pessimistisch want verkreukeld als ik vanmorgen was, zo hoopvol en zelfs feestelyk is myn state of being deze mooie nacht, na alles...
de vooruitzichten ook goed, een tàmelyk rustige week, eindelyk...
alles ziet er goed uit, zo pessimistisch want verkreukeld als ik vanmorgen was, zo hoopvol en zelfs feestelyk is myn state of being deze mooie nacht, na alles...
de vooruitzichten ook goed, een tàmelyk rustige week, eindelyk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten