wat een heerlyke dagen van geborgenheid. "winter kept us warm, covering earth in forgetful snow." martinus wolf kon er niet meê lachen dat, ter elfder ure, onze repetitie werd afgelast (wegens code oranje op de banen); feitelyk had ik de boel juist afgeblazen om hém een plezier te doen, woonachtig als hy is in het abstract verafgelegen lanaken - doch nu bleek, lezers, dat hy zich daags tevoren reeds naar onze grootstad had begeven, speciaal voor het gebeuren...
zelf dus in huis gebleven, aldoor op myn sokken en in myn kamerjas (waarvan de zakken loshangen...) met luv naar "the crown" zien, aflevering vier - de eerste dag in twee weken is dit, dat er effenaf niemand van ons ziek is, en de kinderen dus naar school zyn.
savonds, naar dit reeds szomers was gepland in myn agenda, beginnen te werken aan myn frankenstein-lezing; het "zich inlezen" is nu achter de rug, zaak is heden om al die onderlynde informatie nu naar één hand-out te zien over te brengen. de moeilykheid is natuurlyk vooral deze: dat je veel tevéél informatie hebt!!... er is op zo'n lezing, in feite, alleen maar tyd voor de basis-gegevens, en die vindt iedereen terug op wikipedia; maar dàt moet je dus toch nét zien te overstygen, met meer unieke faits divers...
byvoorbeeld: william godwin, de pa van mary shelley, auteur van frankenstein, werd helemaal gek van angst en leêgte toen, totaal onverwacht, zyn dochter ervandoor ging, door percy shelley geschaakt (ze staken het kanaal over, na één onnozel afscheidsbriefje; én ze namen ook haar zus meê...)- maar: datzelfde weekend pleegde ook godwins lievelings-leerling ineens zelfmoord, én datzelfde weekend liep ook zyn eigenste, achtjarige zoontje van huis, om drie dagen lang spoorloos te blyven...
die vink die we van de vriesdood gered hebben (nu daarover), is ny naêr inzien een zeer fyn evenement... toen kikzelf nog een kind was, lukte het nooit om in de winter vogels te redden; die gingen na één uur dan dood in je kartonnen doos, niet zonder het achterlaten van een enige droeve strontjes op de vloer; maar anno 2017 gaat dit blykbaar anders, de buren zyn een prachtige, grote, romantische vogelkooi komen brengen, en nu vannacht, na enige uren van recuperatie, zit die vogel hier sprookjesachtig op zyn takje mooie kleuren te hebben en graantjes te vreten...
rocco james conan wilde de vogel een andere naam geven dan mollie, en daarom heeft hy nu gelyk een voornaam én een achternaam (ben spytig genoeg vergeten dewelke dan wel...)
okay...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten